بررسی رابطه بین مصرف انرژی تجدید پذیر با تولید و تجارت در ایران

منابع انرژی از مهمترین عوامل و عناصر توسعه پایدار به شمار می روند. نیاز روزافزون بشر به منابع انرژی و کاهش منابع سوخت های فسیلی از یک طرف، و ضرورت سالم نگهداشتن محیط زیست و کاهش آلودگی هوا از طرف دیگر، سبب شده است تا امروزه استفاده از انرژی های نو مانند، انرژی آب، انرژی باد، انرژی خورشید و …بتواند جایگاه ویژهای پیدا کند. این مقاله به بررسی ارتباط بین مصرف انرژی تجدید پذیر، تجارت بین المللی، قیمت نفت و تولید ناخالص داخلی، در کشور ایران طی دوره ی 1368- 1392 بر اساس مدل خود رگرسیونی با وقفه توزیعی ARDL و در چارچوب مدل VECM برای تعیین وجود رابطه ی کوتاه مدت و بلندمدت میان متغیرها می پردازد. نتایج مدل نشان می دهند که یک رابطه بلند مدت بین مصرف انرژی تجدیدپذیر و تولید ناخالص داخلی و یک رابطه کوتاه مدت یک طرفه از تولید ناخالص داخلی به سوی مصرف انرژی تجدیدپذیر وجود دارد. ضریب برآورد رگرسیون نشان می دهد که در بلندمدت و کوتاه مدت، قیمت نفت نوعی اثر مثبت و قابل توجه بر تولید ناخالص داخلی دارد. همچنین، یک رابطه ی یک طرفه ی بلند مدت از تجارت بین المللی به سوی مصرف انرژی تجدیدپذیر در جریان است که به این معنی است که تنوع در تجارت بین المللی بر مصرف انرژی تجدیدپذیر تاثیر خواهد گذاشت. باتوجه به تاثیری که مصرف انرژی تجدید پذیر بر تولید ناخالص داخلی دارد میتوان گفت که تجارت به طور غیر مستقیم از طریق انرژی تجدیدپذیر می تواند باعث رشد اقتصادی گردد. بعالوه، این مدل قادر است در هر دوره به میزان 33 درصد از خطای عدم تعادل کوتاه مدت، برای دستیابی به تعادل بلندمدت را تعدیل نماید.