راهکارهای پدافند غیرعامل برای کاهش آسیب پذیری های زیست محیطی زابل

هدف از این پژوهش ارایه راهکارهای پدافند غیرعامل به منظور کاهش آسیب پذیری های زیست محیطی شهر زابل بوده است. بدین منظور بعد از معرفی کامل شهر زابل از لحاظ جغرافیایی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی تعداد 30 عدد پرسشنامه تهیه و در بین اساتید، دانشجویان مقطع دکتری و کارشناسی ارشد رشته مهندسی محیط زیست دانشگاه تهران، توزیع و در تحلیل های آماری مورد استفاده قرار گرفت. برای ارزیابی عوامل محیطی داده ها از ماتریس ارزیابی عوامل درونی و بیرونی و برای تعیین استراتژی های مناسب جهت کاهش آسیب بادهای 120 روزه از تحلیل سوات استفاده شد. نتایج بیانگر آن است که طرح شکایت از کشور افغانستان در مجامع بین المللی به منظور توقف پروژههای سد سازی بر هیرمند در راستای ارتقاء امنیت ملی به عنوان یک مرکز مهم در کشور مهمترین راهبرد به منظور کاهش آسیب های ریزگردهای شهر زابل است و بعد از آن به ترتیب کاهش آسیب پذیری زیستی با استفاده از تکنولوژیهای کارآمد آبیاری قطرهای و اعطای تسهیلات ویژه به کشاورزان استان به منظور استفاده از زمینه ای بایر برای کشاورزی، ایجاد مناطق محافظت شده و ممنوعه چرای دام در مناطق مستعد بیابانی شدن در حاشیه غربی شهر و ساخت سکونتگاهها خارج از مسیر حرکت ماسه ها منطقه جزء راهبردهای اساسی جهت مقابله با این پدیده میباشند. همینطور شهر زابل در زمینه ی وضعیت زیست محیطی در راستای مقابله با آسیب های زیست محیطی مجموعا دارای 20 نقطه قوت و 30 نقطه ضعف، 20 فرصت و 30 تهدید میباشد. بر اساس روش سوات وضعیت زیست محیطی شهر زابل در زمینه ی مقابله با طوفان های گردوغبار در ناحیه تدافعی قرار داشته و مجموعه راهبردهای ارایه شده با الویت راهبردهای تدافعی و از دیدگاه پداغند غیرعامل میباشد.