بررسی وضعیت امنیت غذایی مناطق روستایی شهرستان گرگان در شرایط تحریم اقتصادی

تحریم اقتصادی از دیدگاه امنیت غذایی باعث خطر ناامنی غذائی، فقر، قحطی، گرسنگی و زوال یک ملت خواهد بود. بدون تردید، برخورداری از غذای کافی یک حق انسانی است و محروم شدن افراد از آن، به هر دلیلی، در حکم یک جنایت می باشد. امنیت غذایی سنگ بنای یک جامعه توسعه یافته و عنصر اصلی سلامت فکری، روانی و جسمی آن جامعه است. بنابراین ناامنی غذایی تهدیدی بالفعل یا بالقوه علیه ارزش های بنیادین جامعه خواهد بود.زناامنی غذایی دامنه انتخاب افراد را شدیدا محدود، و در بسیاری موارد حق انتخاب را ازآنها می گیرد و از این رو قابلیت ها و استانداردهای زندگی شان را تحلیل خواهد برد. بر این اساس تعریف امنیت غذایی یک مفهوم گسترده است که به وسیله تعامل دامنه ای از عوامل بیولوژیکی، اقتصادی، اجتماعی، کشاورزی و فیزیکی تعیین می شود. بنابراین همچون مفاهیم بهداشت یا رفاه اجتماعی معیار واحدی برای ارزیابی آن وجود ندارد. با وجود این، می توان این پیچیدگی را با تمرکز روی سه مولفه مشخص امنیت غذایی یعنی موجودی مواد غذایی، دسترسی به مواد غذایی و استفاده از مواد غذایی ساده تر کرد. شاخص استراتژی مقابله غذایی یکی از ساده ترین و دقیق ترین ابزار اندازه گیری وضعیت امنیت غذایی می باشد. در این تحقیق با استفاده از نمونه گیری طبقه ای تصادفی 267 پرسشنامه در مناطق روستایی گرگان تکمیل گردید سپس مقدار این شاخص برآورد شد. همچنین نتایج آزمون حداقل اختلاف معنی دار (LSD) با فاصله اطمینان 95% نشان داد که دهستان های مناطق روستایی گرگان از لحاظ تعداد و مجموع وزنی شاخص استراتژی مقابله غذایی اختلاف معنی داری دارند و شدت متفاوتی از عدم امنیت غذایی را تجربه می کنند.

کلیدواژه ها:

تحریم اقتصادی ، ناامنی غذا ، شاخص استراتژی مقابله ، آزمون حداقل اختلاف معنی دار ، مناطق روستایی گرگان