چرخه عمر شرکت، ظرفیت وام گیری و کارایی نوآوری شرکتی

هدف اصلی پژوهش بررسی ارتباط چرخه عمر شرکت با ظرفیت وام گیری و کارایی نوآوری شرکتی در شرکت هایپذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. در این پژوهش متغیر چرخه عمر شرکت از لگاریتم طبیعی سنشرکت و ظرفیت وام گیری از طریق ارزش تصفیه پیش بینی شده دارایی ها به جز وجه نقد حاصل میشود و شاخصکارایی نوآوری، از سهم هزینه های تحقیق و توسعه کل فروش یک بنگاه یا یک صنعت مورد ارزیابی قرار می گیرد،که منجر به امتیاز کلی (بین صفر و یک) می شود. برای تفکیک شرکت ها به مراحل مختلف چرخه عمر از مدلآنتونی رامش (1992) استفاده شده است. برای انجام این پژوهش نمونه ای مشتمل بر 97 شرکت پذیرفته شده دربورس اوراق بهادار تهران در طی سالهای 1388-1395 با روش حذف سیستماتیک انتخاب گردیده است. طبق نتایج حاصل از فرضیه فرعی اول چرخه عمر شرکت با ظرفیت وام گیری رابطه معنادار دارد که این رابطه در مراحلرشد و بلوغ مثبت و در مرحله افول منفی است. طبق نتایج فرضیه فرعی دوم چرخه عمر شرکت با کارایی نوآوریرابطه معنادار دارد که این رابطه در مراحل رشد و بلوغ مثبت و در مرحله افول منفی است. همچنین، طبق فرضیهفرعی سوم چرخه عمر شرکت بر روی رابطه بین ظرفیت وام گیری و کارایی نوآوری شرکت رابطه معنادار دارد. کهاین رابطه در مراحل رشد و بلوغ مثبت و در مرحله افول منفی است. نتایج پژوهش با یافته های حسن و حبیب(2017) سازگار بود.

کلیدواژه ها:

ظرفیت وام گیری ، کارایی نوآوری شرکتی ، چرخه عمر شرکت