عوامل موثر بر آسیب به خود (خودکشی و خودزنی) در میان سربازان و راهکارهای مقابله با آن

خودکشی مرگیست آگاهانه و از روی عمد جهت نابود سازی خود صورت می گیرد. خودکشی در میان تمام گروه های سنی وجود دارد ولی فراوانی آن در میان جوانان و به ویژه سربازان به خاطر شرایط خاص آنان در این دوره بیشتر است. اختلالات شخصیت و میزان آن در جوانان بیشتر است و جوانان نسبت به این اختلالات آسیب پذیری بیشتری دارند. سربازی به عنوان یک دوره از زندگی با همه مزایایی که دارد، با استرس های زیادی همراه است که این استرس ها زمینه ساز بسیاری از اختلالات و آسیب های روانی دیگر است که از جمله آن می توان به خودکشی اشاره نمود. خودکشی در میان سربازان به هر وسعت و اندازه ای، آثار منفی روانی و اجتماعی به دنبال دارد و برای نظام سلامت کشور و نیروهای مسلح معضل جدی محسوب می شود. بررسی مستمر سطح سلامت روانی و جسمانی کارکنان به منظور ارتقای سطح سلامت و بهزیستی کارکنان یکی از اهداف مهم در هر سازمان است. اکثر کسانی که اقدام به خودکشی دارند در اصل نمی خواهند بمیرند آنان صرفا می خواهند به درد و رنجشان (خیالی یا واقعی) پایان دهند و به عبارتی آنها نیازمند به کمک هستند. بررسی پدیده خودکشی موضوعی تخصصی، پیچیده، علمی و معمولا قابل پیشگیری است که دخالت صحیح می تواند آشکارا اقدام به خودکشی را تعدیل و یا ازبین ببرد.

کلیدواژه ها:

خودکشی سربازان ، سلامت روان نیروی مسلح ، راهبردهای مقابله ای