راهکارهای پیاده سازی آنالیز حالات بالقوه خرابی (FMEA ) با هدف کاهش هزینه توسعه و افزایش قابلیت اطمینان تجهیزات

در دهه 1950 اهمیت مسائل ایمنی و پیشگیری از حوادث قابل پیش بینی در صنعت هوا و فضا، علت اصلی پیدایش تکنیک آنالیز حالت بالقوه خرابی و آثار آن FMEA بود. تکنیک آنالیز حالت بالقوه خرابی به عنوان ابزار کلیدی برای افزایش ایمنی در تجهیزات مطرح شد و از آن به بعد هدف از اجرای آن ، پیشگیری از اتفاقات و حوادث تعریف شده است. در سال های اخیر، توسعه سیستم های تضمین کیفیت در صنعت، موجب شد که استفاده از FMEA رواج بیشتری یابد. به عنوان پیش زمینه می توان گفت خرابی ها بر دو نوع هستند:* خرابی های شناخته شده * خرابی های بالقوهخرابی های شناخته شده معمولا در فازهای پایانی و یا در مرحله ارائه محصول (و توسط مشتری) شناخته می شوند لذا در جهت رفع آنها، هزینه های زیادی باید صرف گردد. اما خرابی ها بالقوه که تمرکز FMEA نیز روی آنها است، معمولا مربوط به حالاتی می شوند که ممکن است در عمل رخ ندهند اما امکان بروز آنها وجود دارد لذا ما به دنبال پیشگیری از وقوع آنها هستیم.اما امروزه مبحث FMEA یک فرآیند فکری و استفاده از دانش سازمان است. حالات خطایی را که می توانند در سه مرحله عمر تجهیزات رخ دهند بایستی در FMEA مورد توجه قرار گیرند. ایجاد روش اجرائی مختص یک سازمان، به توسعه FMEA در شرکت کمک می کند. در این مقاله روش های جدید گسترش و توسعه FMEA ، با هدف کاهش هزینه توسعه و همزمان افزایش اثربخشی FMEA، تمرکز بر روی فرصت هایی که بالاترین بهبود در کیفیت و قابلیت اطمینانی دارند را معرفی و تشریح می شود.

کلیدواژه ها:

قابلیت اطمینانی ، FMEA ، استاندارد مدیریت کیفیت ، حالات خطا