مقایسه پتانسیل عملکرد سامانه های دوار مرکزی و کلاسیک ثابت و ارائه راهکارهای عملی جهت استفاده بهینه از آب (مزرعه تحقیقاتی دانشگاه تهران: کرج)

هدف از این پژوهش بررسی و ارزیابی عملکرد سامانه های آبیاری کلاسیک ثابت و دوار مرکزی مزرعه تحقیقاتی کرج و مقایسه عملکرد این سامانه ها می باشد. اگر ارزیابی عملکرد به شیوه مناسبی انجام شود. ابزاری مناسب برای مدیران و سیاستگذاران خواهد بود تا حد مطلوبیت عملکرد سیستم را تشخیص داده، نارسایی ها شناسایی شده و اقدامات اصلاحی لازم برای بهبود وضعیت موجود سیستم انجام شود. در این پژوهش از روش قوطی های جمع آوری (eatch can) برای ارزیابی استفاده شد. نتایج نشان داد سامانه های دوارمرکزی عملکرد بالاتری نسبت به کلاسیک ثابت دارند. به طوری که متوسط ضرایب یکنواختی DU, CU, PELQ برای سامانه دوار مرکزی به ترتیب به میزان13.48، 6.53 و 8.08 درصد بیشتر از کلاسیک ثابت بود. همچنین نتایج نشان داد بازده اکثر سامانه های درحال کار مزرعه کمتر از میزان توصیه شده برای این سامانهها بود که مهمترین اشکال این سامانه ها را می توان عدم طراحی و اجرای درست این سامانه ها دانست. برای سامانه های دوار مرکزی نصب نادرست سایز نازل و فواصل نازل ها از همدیگر دانست، و برای سامانه اهی کلاسیک ثابت مناسب نبودن فواصل آبپاشی و عدم کاربرد ابپاش مناسب با فواصل موجود و همچنین کم بودن فشار کارکرد این سامانه ها دانست.

کلیدواژه ها:

آبیاری ، ضریب یکنواختی ، راندمان آبیاری ، دوارمرکزی ، کلاسیک ثابت