بررسی روند تغییرات فسفات و pH در مسیر رودخانه زاینده رود

آلودگی آب آسیبی جدی برای انسان و اکوسیستم های طبیعی تلقی می شود به طوری که بررسی تغییرات کیفیت آب یکی از موضوعات مهم جهت استفاده بهینه از آن است. رودخانه زاینده رود در مسیر حرکت خود در معرض انواع آلاینده های شهری، کشاورزی و صنعتی قرار دارد. به علت اهمیت این روخانه در تحقیق حاضر سیر تحولات کیفی ای رودخانه از منظر پارامترها pH و فسفات مورد بررسی قرار گرفت. تغییرات این دو پارامتر در فصول مختلف طی 16 سال در قالب نمودارهایی ارایی گردید و با مقایر مجاز استاندارد برای مصاف شرب و کشاورزی مقایسه شد. نتایج نشان می دهد تنها در زمستان مقدار pH در ایستگاه های شانزده ده و تالاب بیش از حد مجاز استاندارد مصرف شرب و کشاورزی می باشد و در سایر فصول و ایستگاه ها مقدار این پارامتر در محدوده مجاز بوده است و استفاده از آب برای مصارف یاد شده بلامانع است. از نظر پارامتر PO4 طبق مقادیر مجاز استاندارد اکثر ایستگاه های موجود در مسیر رودخانه زاینده رود برای آشامیدن و تعدادی از آنها علاوه بر شرب برای کشاورزی نیز مناسب نیستند. حداکثر فسفات اندازه گیری شده در فصل بهار، تابستان و پاییز مربوط به ایستگاه زهکش زرین شهر و به ترتیب برابر با 6/213mg/l؛ 9/83 و 8/56 می باشد. در فصل زمستان بیشترین مقدار این پارامتر 7/55mg/l در ایستگاه پل زرین شهر ثبت شده است.

کلیدواژه ها:

آلودگی ، رودخانه ، فسفاف ، pH