پیامدهای دیدگاه سازنده گرایی برای صلاحیت های حرفه ای معلمان در عصر فناوری اطلاعات و ارتباطات

صلاحیت حرفهای معلمان همواره جزء مهمترین رکن نظامهای آموزش وپرورش است. آنجا که پیاژه گفته بود که بهترین طرحهای آموزش وپرورش اگر با صلاحیت حرفهای معلمان مناسبی همراه نباشد محکوم به شکست است، حاکی از اهمیت واقعیت نقش صلاحیت حرفهای معلمان در عملکرد بهینه نظام آموزش وپرورش است. عرصه مناسبات انسانی به طور عام و نظام صلاحیت حرفهای معلمان به طور خاص در چند دهه اخیر پس از ابداع و گسترش فناوریهای اطلاعات و ارتباطات دگرگون شده است و کارکرد آن را تحت تاثیر قرار داده است. دیدگاه های مختلفی در حوزه های بینرشتهای اعم از فلسفه تکنولوژی، جامعه شناسی وارتباطات پدید آمده است که حامیان آنها تلاش دارند که وضع کنونی مناسبات انسانی در عصر فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطاتی را فهم پذیر کنند. یکی از دیدگاه های مهمی که در این عرصه ظهور کرده است با نام سازه گرایی از آن یاد میشود که به طورکلی تلاش میکند در پرتو پیش فرض برساخته شدن دانش توسط فرد یا افراد به منزله واحدهای روانشناختی و اجتماعی پیش فرض واقع نگری کلاسیک را به چالش بکشد. در مقاله حاضر هدف اصلی این است که دیدگاه سازنده گرایی به عنوان موضعی که تلاش میکند وضع جدید مناسبات انسانی در عصر فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطاتی را توضیح دهد را به عنوان یک مبنای نظری در صلاحیت حرفهای معلمان متناسب با این دیدگاه بررسی شود و امکانها و محدودیت آن معرفی شود.

کلیدواژه ها:

سازنده گرایی ، فناوری های اطلاعات و ارتباطات ، صلاحیت حرفه ای معلمان