رابطه باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خودنظم جویی

خودنظم جویی، پیامدهای ارزشمندی در فرایند یادگیری- آموزش دارد و یکی از مفاهیم مطرح در تعلیم و تربیت معاصر است. چهارچوب اصلی نظریه یادگیری خودنظمجویی بر این اساس استوار است که افراد چگونه از نظر باورهای فراشناختی، انگیزشی و رفتاری، یادگیری خود را سازماندهی میکنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خودنظم جویی بود جامعه دانش آموزان دوره دوم متوسطه لاهیجان بود که تعدادشان 978 نفر بود که نمونهای 75 نفری به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شد و جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه باورهای انگیزشی پنتریچ و همکاران (1991) و پرسشنامه راهبرد یادگیری خودنظم جویی پنتریچ و دی گروت (1990) استفاده شد. روایی و پایایی هردو پرسشنامه مورد تایید کارشناسان قرار گرفته است. این پژوهش به روش مطالعه موردی انجام گرفت که در نمونه های مورد انجام نشان داد که باورهای انگیزشی با راهبردهای یادگیری رابطه مثبت دارد و به طور معناداری بر هم تاثیر دارند و این تاثیر در همه دانش آموزان دیده میشود و هر چه که دانش آموز قویتر باشد این رابطه محکمتر است بنابراین میتوان گفت باورهای انگیزشی و راهبردهای خودنطم جو با یکدیگر رابطه مستقیم دارند.

کلیدواژه ها:

خودنظم جویی ، آموزش الکترونیکی ، راهبردهای انگیزشی ، راهبردهای یادگیری ، برنامه ریزی