نقش واسطه ای انگیزش تحصیلی و سرمایه روان شناختی در رابطه خودتعیین گری با مشارکت تحصیلی

هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه ای انگیزش تحصیلی و سرمایه روانشناختی در رابطه بین رابطه خودتعیین گری و مشارکت تحصیلی بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. بدین منظور 500 دانش آموز پسر مقطع دوم متوسطه شهرستانهای تهران با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه مشارکت تحصیلی ریو و تیسنگ (2011)، مقیاس انگیزش تحصیلی والرند و همکاران (1989)، پرسشنامه خود تعیینگری دسی و رایان (2000)، پرسشنامه سرمایه های روانشناختی لوتانز (2007) را تکمیل کردند. فرضیه های پژوهش با استفاده از تحلیل مسیر و مدل سازی معادلات ساختاری آزمون شدند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد انگیزش تحصیلی (انگیزش بیرونی، انگیزش درونی و بی انگیزشی) و سرمایه روانشناختی (امید، خوش بینی ، خودکارآمدی و تاب آوری ) اثر مستقیم و معناداری بر مشارکت تحصیلی (شناختی، رفتاری، عاطفی و عاملی) دارند. خود تعیینگری (خودمختاری، شایستگی، ارتباط) اثر مستقیم بر مشارکت تحصیلی دارد. نقش واسطه ای سرمایه روانشناختی در رابطه بین خودتعیین گری و مشارکت تحصیلی تایید شد. بنابراین با افزایش سرمایه روانشناختی و خود تعیین گری میتوان از مشارکت بیشتر دانش آموزان در تحصیل سود جست.

کلیدواژه ها:

خودتعیین گری ، مشارکت تحصیلی ، انگیزش تحصیلی ، سرمایه روانشناختی