مدیزیت جمع آوزی و انتقال آب های سطحی با استفاده از نرم افزار SWMM (مطالعه موزدی: محله عودلاجان از منطقه 12 شهرداری تهران)

روند توسعه شهرنشینی و محدودیت منابع آب لزوم برنامه ریزی آب منظور مدیریت پایدار آب های سطحی مخصوصاً برای منطقه ای با پدر بافت های قدیمی و فرسوده شهر تهران که میراث دار تهران قدیم می باشد را ضروری می نماید چرا که هرگونه سهل انگاری در این مهم می تواند برای ساکنین محل و گنجینه های تاریخی مشکل آفرین باشد. هدف از تحقیق حاضر مدل سازی کمی حوضه عودلاجان میانی واقع در ناحیه دو شهرداری منطقه 12 تهران مساحت 95٬700 مترمربع به عنوان اولین مکان پخش آب و برق تهران قدیم و بررسی تسهیلات نفوذناپذیر و اراضی در اثر توسعه شهری و مهندسی مواد مناسب اجرایی مجاری انتقال آب می باشد. لذا با به کارگیری یکی از قوی ترین مدل های تجاری موجود در این زمینه به نام SWMMروضعیت شبکه موجود با لحاظ 19 زیرحوضه ، 27 مجرا و 28 گره در مقایسه با سیلاب ارزیابی و نقاط بحرانی شناسایی شد. در روند مدلسازی تاثیر پارامترهای مؤثر با یکدیگر مقایسه گردیده و جهت رفع مشکل دو سناریو مطرح گردید. نتیجه سناریو اول تعیین ابعاد هیدرولیکی مناسب مقطع بوده و سناریوی دوم نشان داد با افزایش میزان نفوذناپذیر و اراضی میزان دبی خروجی حوضه افزایش یافته و بارش باران با سرعت بیشتری در سطح حوضه جاری می گردد. لذا جهت مدیریت پایدار آب های سطحی حوضه افزایش ظرفیت کانال ها با تغییرشکل مقاطع بحرانی باب حداکثر رسانی فضاهای نفوذ پزی و ایجاد فضای سبز به جای زمین های آسفالتی توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

مدیریت پایدار آب های سطحی ، مدل سازی ، SWMM ، توسعه شهرنشینی ، عودلاجان ، تهران