اهمیت نقش دهانه های آبگیر کفی در هدایت سیلابهای شهری

در دهه های گذشته بسیاری از شهرهای شمالی ایران به دلیل قرار گرفتن در اقلیم معتدل همواره در معرض بارندگی های شدید قرار داشته اند که از مهم ترین اثرات نامطلوب آن ها، آب گرفتگی معابر این شهرها بود و در نتیجه اختلال در عبورومرور عابرین پیاده و وسایل نقلیه و خسارت به اموال عمومی و خصوصی را به دنبال داشته است. یکی از علل بروز این وضعیت، نه، تراکم و ظرفیت دهانه های عادی در شبکه های سیلاب رو و انسداد و گرفتگی آن ها می باشد. بنابراین جمع آوری رگبار ها و تخلیه محصل جریان سیلابی از خیابان که نیازمند استفاده از انواع مختلف دهانه های آبگیر با موقعیت قرارگیری مناسب است منجر به تهیه سریع جریان به سیستم سیلاب رو در کمترین زمان ممکن می گردد و یکی از مهم ترین اهداف مدیریت سیلاب های شهری محسوب می شود. دهانه های متداول به کاررفته در شهرهای ایران از جمله رشت از نوع آبادی های تسمه ای ، میله ای، لوله ای و پیش ساخته بتنی یاد چدنی با اشکال دایره و مربع می باشد که با وجود صرف هزینه زیاد دارای مقاومت باربری نامناسب و راندمان هیدرولیکی ضعیف هستند لذا به نظر می رسد در ایران نیز همانند کشورهای پیشرفته با اتصال شکل آبگیر های مشبک، تغییر زاویه استقرار آن ها و استفاده از آب گیرهای مرکب دوران راندمان هیدرولیکی دهانه های آبگیر را افزایش و خسارت ناشی از آب گرفتگی را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

زهکشی خیابان ، روان آب های سطحی ، شبکه سیلاب روی شهری ، دهانه های آبگیر کفی