بررسی تغییرات اقلیمی و سیلاب بر افزایش آلودگی های محیط زیست شهری و ساحلی بندر بوشهر

بررسی آمار موجود شاخص های هیدرولوژیک و رخدادهای سیل، نشان می دهد که مناطق جنوب غرب و جنوب شرق از سیل خیزترین نقاطع کشور می باشد استان بوشهر با مساحتی در حدود 28 هزار کیلومتر با اقلیم خشک و بیابانی، متوسط بارندگی حدود 250 میلی متر و ریزش اندک جوی، تابع وضعیت جغرافیایی و اقلیمی غالبا به صورت رگبار بوده که عمدتا نیز از دسترس خارج می گردد. در تحقیق حاضر ابتدا موقعیت جغرافیایی بندربوشهر بررسی و شرایط عوامل اقلیمی در منطقه مورد بررسی قرار گرفت سپس با تعیین ارتباط عوامل اقلیمی در گسترش آلودگی های محیط زیست (پساب و پسماند)، راهکارهای کاهش و کنترل آلودگی ها تعیین شد. نتایج نشان داد که با توجه به اینکه این بندر دارای بارش فصلی از نوع کم و شدید به ویژه درزمان های اوج مد دریا می باشد، همچنین به دلیل قلیایی بودن جنس زمین و جاری شدن حجم وسیع اب تا مرز سیلابی شدن، پسامندهای تفکیک نشده (که اصلی ترین عوامل بیماری زا می باشد) از طریق سیلاب سطحی به مناطق مسکونی، شهری و همچنین مجاورت ساحل جاری می شوند. این روناب موجب افزایش اسیب های محیطی زیستی فراوان به محیط دریا و ساحل و خطر سلامت و شیوع بیماری ساکنین بندر بوشهر شه است پیشنهاد می شود علاوه بر کنترل و سرعت در تفکیک پسماندها در فصول بارندگی، محل تجمع پسماندها نیز بر پایه حفظ محیط زیست و بهداشت شهروندی پیشگیری شود.

کلیدواژه ها:

سیلاب ، پسماند ، محیط زیست ، بارندگی ، بوشهر