بررسی نقش حکمروایی سانحه در کاهش خطرپذیری مدیریتی سوانح ناشی از تغییرات آب و هوایی در ایران

رشد سریع شهرنشینی و افزایش سوانح طبیعی ناشی از تغییرات آب و هوایی، من جمله سیل، از مهم ترین مسائل موجود در جهان امروز است. در این میان نقش مدیریت صحیح سوانح بر پایه ی اتخاذ بهترین سیاست ها و تصمیم ها جهت جلوگیری از ناهماهنگی های میان سازمانی، دوباره کاری ها، اتلاف منابع، ساخت و سازهای غیرقانونی و غیراصولی و سایر مواردی از این قبیل مبرهن است. با عین حال ضعف های مزبور در بستر علم قابلبرطرف شدن هستند که پژوهشگران را به مطالعه ی دقیق متون تخصصی سوانح هدایت کرد. مقاله کشف کرده است که معضلات موجود در مفهومی نوپا با عنوان حکمروایی سانحه برطرف می شوند که سعی دارد از خلال مدیریت کارآمد کلیه ی ذینفعان امور سوانح در طی چرخه ی مدیریت بحران به کاهش خطرپذیری سوانح دست یابد. اما به دلیل خلاءهای اطلاعاتی پیرامون این مفهوم، و همچنین پراکنده بودن دانش مورد نیاز در این باب در ذهن متخصصان، به طریق گلوله برفی با دوازده متخصص مصاحبه ی عمیق انجام شد تا از این طریق اصول حکمروایی سانحه در ایران استخراج شود. داده ها در نهایت از طریق تحلیل محتوا و طی سه مرحله کدگذاری، تحلیل شده اند. یافته هانشان می دهند از جمله اصول مزبور، تفویض قدرت، بها به علم متخصصین، حذف موانع مشارکت سایر ذینفعان، تعیین حدود اختیارات سازمان ها، کشف گروه های فشار و کم کردن روابط ارباب-رعیتی در فرهنگ اداری است

کلیدواژه ها:

مدیریت سوانح ، حکمروایی سانحه ، کاهش خطرپذیری سوانح ، اصول حکمروایی سانحه در ایران