هیدروکلوئید ها به عنوان امولسیفایر و پایدار کننده امولسیون

ما ویژگی های مولکولی مهم هیدروکلوئید ها که توانایی عمل به عنوان عوامل امولسیون کننده و پایدار کننده امولسیون را دارند، در نظر م یگیریم. معیار برای موثر بودن در محافظت از قطرات تازه تشکیل شده در مقابل فلوکوله شدن و ادغام شدن در تضاد برای نیازمندی ها به حفظ بلند مدت پایداری در مقابل مجتمع شدن خامه ای شدن و رسیدگی استوالد می باشد. برای توضیح جنبه های مختلف رفتار پایداری، مقایسات بین خواص فیزیکو شیمیایی عوامل امولسیون کننده هیدروکلوئیدی و انواع دیگر امولسیون کننده های غذایی مانند سورفاکتانت ها، پروتئین ها و نانوذرات انجام می گیرد. کمپلکس شدن اینترفیسی بین پروتئین و پلی ساکارید ممکن است از طریق اتصال کوالان یا پیوند دادن الکترواستاتیک انجام گیرد. در مورد کمپلکس های پروتئین-پلی ساکارید نانوساختار اینترفیسی و خواص پایدار کنندگی لایه جذب شده، بین همه عوامل، وابسته به توالی جذب این پلیمرهای زیستی روی سطح قطرات امولسیون می باشد

کلیدواژه ها:

هیدروکلوئیدی ، امولسیفایرها ، نانوذرات ، جذب پروتئین ، متابولیسم پروتئین و پلی ساکارید