تأثیر شاخص های اجتماعی ،اقتصادی بر رتبه بندی سکونتگاه های روستایی مطالعه موردی :سکونتگاه های روستایی فیروزآباد

شناخت و درک تفاوت های میان مناطق روستایی ازلحاظ برخورداری از امکانات و زیرساخت های اجتماعی ،اقتصادی ازضروریات برنامه ریزی های توسعه در سطح کلان و منطقه ای است.این شناخت می تواند در شناسایی و کشف میزان محرومیت نواحی روستایی،کشف توانمندی های روستا و برنامه ریزی جهت توسعه متوازن مناطق روستایی کمک کند.یکی از روش های ارزیابی جهت این گونه مسائل ،تکنیک های تصمیم گیری چند شاخصه است که جهت ارزیابی ،رتبه بندی و اولویت گذاری چند گزینه بکار گرفته می شود.هدف اصلی تحقیق رتبه بندی سکونتگاه های روستایی شهرستان فیروزآباد بر اساس شاخص های اجتماعی،اقتصادی می باشد.شاخص های مورداستفاده در این تحقیق شامل 81 شاخص اقتصادی و 62 شاخص اجتماعی می باشد که اطلاعات مربوطه با استفاده از 118 پرسشنامه در 57 روستای نمونه تکمیل شده است. سپس با استفاده از تحلیل ANP یکی از تکنیک های تصمیم گیری است که به صورت شبکه ای شاخص ها را تحلیل می کند شاخص های مربوطه وزن دهی شده درنهایت با تکنیک پرومتی روش سازمان دهی به رتبه بندی ترجیحی جهت ارزیابی بهتر است سکونتگاه های روستایی رتبه بندی شده است.نتایج تحقیق نشان دهنده عدم توازن توسعه سکونتگاه های روستایی شهرستان فیروزآباد می باشد.نتایج به دست آمده از گام های مختلف پرومتی در هر دو زمینه اجتماعی و اقتصادی نشان می دهد که روستاهای گیاه زار،ده بین،حنیفقان ،بنه خفرک رتبه اول تا چهارم را ازلحاظ ناپایداری اجتماعی و اقتصادی به خود اختصاص داده اند، ولی در بالای جدول به معنی کمترین ناپایداری، تفاوت فاحشی وجود دارد .به این معنی که روستاهایی که ازلحاظ اقتصادی وضعیت مناسبی داشته اند و رتبه بالایی را به خود اختصاص داده اند. ازلحاظ شاخص های اجتماعی در همان رتبه و مرحله قرار نداشته اند و تفاوت رتبه بندی آشکاری دارند.و دلیل آن این است که امکانات و شاخص های اجتماعی و اقتصادی به صورت متوازن در روستاها توزیع نشده اند.به طوری که به غیراز روستای باوریان که کمترین ناپایداری اجتماعی و اقتصادی را دارا می باشد و چهار روستای اول با بیشترین میزان ناپایداری ،بقیه روستاها روند متفاوتی رانشان می دهند

کلیدواژه ها:

شاخص ، پرومتی ، تحلیل شبکه ای ، سکونتگاه ، تصمیم گیری چند شاخصه ، رتبه بندی