نسبت پیوندهای خواهر شهری و گردشگری (مطالعه موردی پیوندهای شهری کلانشهر تهران)

امروزه گردشگری به عنوان یکی از پر درآمدترین فعالیت های اقتصادی محسوب می شود که کشورهای مختلف دنیا برای جذب هر چه بیشتر گردشگر به رقابت با یکدیگر می پردازند. علاوه بر این شهرها نیز در فضای جهانی شدن با یکدیگر برای ایجاد فرصت های بیشتر به ویژه در حوزه گردشگری و جذب توریسم رقابت تنگاتنگی دارند. بر این اساس یکی از راه های تقویت گردشگری، دیپلماسی شهری است. دیپلماسی شهری در چند دهه گذشته تا به حال نقشی فعال در شهرهای کشورهای مختلف دنیا برای توسعه بازار گردشگری ایفا کرده است. در این میان یکی از راههای تقویت گردشگری در دیپلماسی شهری، ایجاد پیوند میان شهرها است که از آن همکاری های میان شهری با عنوان یادداشت تفاهم خواهر شهری یاد می شود. در مفاد پیوندهای ایجاد شده بین شهرها توسط کشورهای مختلف، به طور معمول یکی از بندهای چنین پیوندهایی تبادل گردشگر می باشد. مسئولین شهرها با حضور فعال درشهرهای کشورهای مختلف و با ایجاد نماد سازی و ایجاد برند خاص برای شهر و نیز توسعه مبادلات فرهنگی زمینه حضور گردشگران و متعاقب آن درآمدزایی برای شهروندان و مدیریت شهری را فراهم می نمایند. در این میان، مدیران کلانشهر تهران برای استفاده از تجربیات دیگر کلانشهرها و سازمان های بین المللی در زمینه جذب و تبادل گردشگر اقدام به ایجاد بیست و هفت پیوند با شهرها و سازمان بین المللی نموده اند. مقاله حاضر بر این فرضیه استوار است که کلان شهر تهران نتوانسته است از این فرصت برای به دست آوردن درآمد پایدار استفاده نماید. داده ها و اطلاعات مورد نیاز تحقیق به شیوه کتابخانه ای (کتب، اسناد، نشریات، اینترنت) گردآوری شده و روش شناسی حاکم بر متن ماهیتی توصیفی تحلیلی دارد. بررسی های انجام شده نشان می دهد. که علیرغم افزایش تعداد پیوندهای شهری از نظر کمی و کیفی در سالهای اخیر، مسئولین شهری کلان شهر تهران به علت هایمختلف از جمله مشکلات نهادی، سازمانی و ساختاری و عدم ارتباط مشخص نهادی حوزه دیپلماسی شهری با دستگاه دیپلماسی رسمی نتوانسته اند از مقوله گردشگری برای ایجاد درآمد پایدار برای کلانشهر تهران و ایجاد رفاه برای شهروندان استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

دیپلماسی شهری ، دیپلماسی گردشگری ، تفاهم نامه های خواهر شهری ، کلانشهر تهران.