جایگاه مدیریت محلی در توسعه پایدار روستایی (مورد مطالعه: شهرستان ری)

طی دهه های اخیر در ایران تغییراتی در برنامه ریزی توسعه برای شناخت و پرداختن به اهمیت جایگاه مدیریت محلی در توسعه پایدار روستایی ایجاد شده است. با این حال، روشهای فعلی دستیابی به توسعه پایدار روستایی یا نامناسب بوده و یا دربرگیرنده بسیاری از مردم نبوده است. در این مقاله با استفاده از اثرات ادراک شده روستاییان از برنامه ها و طرح ها به واکاوی جایگاه مدیریت محلی در فراگرد توسعه پایدار روستایی پرداخته شد. این پژوهش از نوع کاربردی و از نظر روش پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی مبتنی بر پرسشنامه است. مدیریت محلی به عنوان موضوعی مهم در ادبیات توسعه ظهور کرده و توجه به بهبود مولفه هایی از جمله ویژگیهای فردی و حقوقی و قانونی موثر در عملکرد مدیریت محلی و ایجاد ارتباط آنها با توسعه پایدار روستایی را همواره مدنظر قرار داده است. نتایج به دست آمده از بررسی ادبیات موضوع به خوبی نشان داد که توسعه پایدار روستایی و مدیریت محلی با هم مرتبط بوده و مدیریت محلی میتواند دستیابی به توسعه پایدار روستایی را به خصوص در بخش توسعه اجتماعی تسهیل کند، بدین شکل که مدیریت محلی میتواند با افزایش آگاهی اجتماعی، ایجاد اعتماد، بکارگیری سیاستهای مشارکتی، ایجاد و تقویت نهادهای اجتماعی و تشکیل شبکه های اجتماعی باعث افزایش دستیابی به ابعاد توسعه پایدار روستایی شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت محلی ، توسعه پایدار اجتماعی ، روش های نو ، توسعه پایدار روستایی ، شهرستان ری