انسان آرمانی اقبال

شعرای فارسی در هر دوره و عصری متناسب با قدرت بالندگی و رشد فکری و فرهنگی جامعه خودشان در سازندگی بنای تمدن جهانی سهمی بسزا داشت و مظاهر ارتقا و کمال را در وجود انسان ها خاطرنشان ساخته اند. این امتیاز خاص شعر فارسی است که از لحاظ بقای آن است. حضرت علامه محمد اقبال ( م 1٬938 م) یکی از شعرای فارسی گوی است که متعهد شد همین امتیاز شعر فارسی را به اوج خود رساند اقبال در آغاز کلیات فارسی و مثنوی معروف خود اسرار خودی با استناد به غزل براده مثنوی خود می خواهد انسان را که مولوی نیز در جست وجوی او بود با احیای اندیشه دینی و روح تازه ای که در منش و تربیت مسلمانان می دمید به آنان نشان بدهد. موضوع مقاله حاضر ترسیم چهره همین انسان آرمانی اقبال بر اساس اشعار اوست.

کلیدواژه ها:

انسان آرمانی ، اقبال لاهوری ، اسرار خودی