ارزیابی آسیب پذیری جوامع روستایی در برابر بلایای طبیعی با تاکید بر سیل (مورد: حوزه آبخیز تیرم رود شهرستان تنکابن)

بلایای طبیعی امروزه به عنوان یک پدیده در حال تکرار، زندگی انسان ها را در معرض خطرات گوناگونی قرار داده است، یکی از انواع گوناگون این بلایا، سیل می باشد که در دهه های اخیر زیان های زیادی را به انسان ها و ساکنین حاشیه رودخانه ها وارد کرده است، اما جوامع در حاشیه رودخانه ها به یک نسبت از این بلایای طبیعی آسیب نمی بینند، در همین راستا آسیب پذیری، ظرفیت تحمل و واکنش ها در برابر شرایط نامساعد را نشان می دهد یا به عبارت دیگر آسیب پذیری درجه ای از خساراتی است که عناصر به وجود آمده یا تعیین کننده در نتایج خطرات از اتفاقات پدیده های طبیعی بر اساس وسعت و مقیاس صفر (بدون آسیب) تا یک (کاملاً آسیب دیده) بیان می شود. به عبارتی آسیب پذیری به معنی درجاتی است که برای افراد، خانواده ها، جامعه، طبقات یا نواحی که خطرات به طور ناگهانی محتمل می شود و بالاترین درجه مشکلات جدی بلایای طبیعی است. هدف اصلی این مقاله بررسی ظرفیت تحمل جوامع روستایی ساکن در نواحی روستایی حوزه تیرم در برابر خطر سیلاب است. روش تحقیق از نوع توصیفی– تحلیلی با تاکید بر ابزار پرسش نامه است. در فرآیند ابتدا مبانی اندیشه مرتبط مطالعه و سپس با شناسایی شاخص ها، اقدام به جمع آوری اطلاعات در قالب پرسش نامه گردیده است

کلیدواژه ها:

بلایای طبیعی ، سیل ، آسیب پذیری ، نواحی روستایی ، حوزه آبخیز تیرم