سنجش سطوح توسعه یافتگی نواحی روستایی استان ایلام به روش موریس

شناخت و تحلیل امکانات و پتانسیل ها و سپس تعیین سطوح توسعه یافتگی نواحی روستایی نخستین گام در فرآیند برنامه ریزی و توسعه نواحی به شمار می رود. هدف کلی از این مقاله ، تعیین سطوح توسعه یافتگی نواحی روستایی استان ایلام از لحاظ برخورداری از شاخص های زیربنایی ، شاخص های بهداشتی – درمانی ، شاخص های آموزشی – فرهنگی ، شاخص های اقتصادی و شاخص های جمعیتی می باشد که برای تعیین سطوح توسعه یافتگی از مدل موریس ، با انتخاب 35 متغیر در قالب شاخص های فوق در سطح خردتر (شهرستان) استفاده شده است .در ادامه با بهره گیری از روش ضریب اختلاف ، به تعیین میزان اختلاف و پراکندگی امکانات وخدمات ( شاخص های مورد مطالعه) در شهرستان ها مبادرت شده است . نتایج به دست آمده نشان می دهد که ضریب توسعه یافتگی بین شهرستان های استان متفاوت بوده و دارای اختلاف و نابرابری می باشد . به طوری که از مجموع هفت شهرستان دو شهرستان در سطح توسعه یافته ، دو شهرستان در سطح در حال توسعه و سه شهرستان در سطح محروم یا عدم برخورداری مطلوب از خدمات قرار دارند.

کلیدواژه ها:

سطوح توسعه یافتگی ، نواحی روستایی ، مدل موریس ، ضریب اختلاف ، ایلام