بهینه یآبی مقدار برداشت از آبخوانهای ساحلی با استفاده از الگوریتم ژنتیک مطالعه موردی: دشت آباده طشک

سال انتشار: 1386
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,260

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IHC06_124

تاریخ نمایه سازی: 15 اردیبهشت 1388

چکیده مقاله:

پدیده پیشروی دریا، که معمولاً در اثر استخراج وسیع آبهای زیرزمینی رخ می دهد، یکی از مشکلات کنونی آبخوانهای ساحلی در ایران و سایر کشورها می باشد. دشت آباده طشک یکی از دشتهای مهم استان فارس است که در مجاورت دریاچه طشک و در شرق استان فارس واقع شده است استخراج بیش از حد آبهای زیرزمینی باعث پیشروی آب شور به سمت منآبع آب زیرزمینی در این دشت مهم گردیده و کشاورزان و اهالی منطقه را دچار مشکلات زیادی کرده است دراین تحقیق مسأله ورود آب شور به دشت آباده طشک به شکل یک مسأله بهینه یآبی مقید بیان و حل شده است در این مسأله بهینه یآبی دبی چاههای پمپاژ به عنوان متغیرهای طراحی در نظر گرفته شده اند و قیود مساله به نحوی از پیشروی آب شور به آبخوان جلوگیری می کنند. هدف از طرح این مسأله بهینه یآبی، بیشینه کردن مقدار برداشت از دشت و جلوگیری از پیشروی آب شوربه داخل آن به صورت همزمان می باشد. در این تحقیق از فرضیه ساده خط باریک و رآبطه Ghyben-Herzberg برای مدل کردن نحوه جداسازی آب و شیرین و تعیین محل خط جداساز استفاده شده است. هیدرولیک آبهای زیرزمینی با استفاده ازتئوری پتانسیل جریان Strack(1976) ، شبیه سازی شده است. معادلات حاکمه با روش عددی تفاضلهای محدود و به کمک نرم افزار MODFLOW حل شده است. بهینه یآبی مقدار برداشت با یک پروسه تکراری و بوسیله الگوریتم ژنتیک انجام شده است. در نهایت برای کل دشت یک الگوی برداشت به نحوی ارائه شده است که علاوه بر تأمین نیازهای اهالی منطقه به آب شیرین، مشکلات کنونی پیشروی آب شور به آبخوان نیز حل گردد.

نویسندگان

علیرضا شهوری

دانشجوی کارشناسی ارشد گرایش سازه های هیدرولیکی بخش مهندسی راه و ساختم

غلامرضا رخشنده رو

استادیار بخش مهندسی راه و ساختمان، دانشگاه شیراز