تاثیر طول و مکان آبشکن بر میزان آبگیری و تغییرات بستر در دهانه ی آبگیر با استفاده از صفحات مستغرق در آبگیر ٧٥ درجه

در این پژوهش در مورد کنترل ورود رسوب به آبگیر جانبی در حالت استفادهی توام صفحات مستغرق و آبشکن نفوذ پذیر به صورت آزمایشگاهی کار شده است. آزمایشها در فلومی به عرض 1/5 متر با آبگیر جانبی به عرض ٦٠ سانتی متر و با زاویهی ٧٥ درجه نسبت به فلوم اصلی انجام شدند تاثیر دو موقعیت فاصلهی ١٢٠ و ٧٠ سانتی متری آبشکن از ابتدای دهانهی آبگیر و سه طول 22/5 ، 27 و 34 سانتی متری آبشکن نفوذپذیر بر تغییرات بستر و عمق آب در کانال آبگیر مورد بررسی قرار گرفت. در هر آزمایش اطلاعات مربوط به بستر برداشت و در نهایت رسم و تحلیل شدند. نتایج حاکی از آن بود که، در هر دو موقعیت قرار گیری آبشکن در 120 و 70 سانتی متر بالاتر از ابتدای دهانهی آبگیر، با کاهش طول آبشکن از ٣٤ به 22/5 سانتی متر، درصد افزایش عمق آب در کانال آبگیر نسبت به شاهد روند صعودی داشت. در رابطه با عملکرد آبشکن و صفحات در کاهش حجم رسوبگذاری، بهترین عملکرد مربوط به آبشکن به طول ٢٧ سانتی متر در موقعیت ٧٠ سانتی متر بالاتر از ابتدای دهانه آبگیر بوده و به میزان 25/9 درصد کاهش حجم رسوب گذاری در کانال فرعی داشته است. و همچنین سطح آب داخل کانال فرعی، به میزان 17/7 درصد افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

حجم رسوب گذاری ، آبگیر جانبی ، آبشکن نفوذپذیر ، صفحات مستغرق