بررسی اثر نسبت طول بال به جان آبشکن سرسپری مستغرق در تغییرات توپوگرافی بستر

استفاده از آبشکن یکی از متداول ترین راههای کاهش سرعت در نزدیکی ساحل رودخانه است که باعث افزایش رسوب گذاری در پایین دست و حفاظت ساحل میشود. همین عامل استفاده از انواع آبشکن را به یکی از پر اهمیت ترین مسائل در مهندسی رودخانه و حفاظت زیست محیطی تبدیل کرده است. در این مقاله به بررسی اثر نسبت طول بال به جان آبشکن مستغرق سرسپری واقع در مسیر مستقیم بر توپوگرافی پرداخته می شود. نتایج آزمایشها برای آبشکنهایی با نسبت طول بال به جان به ترتیب 1 ، 75 و 0.5 در استغراق 5 درصد ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

آبشکن T شکل ، نسبت استغراق ، الگوی آبشستگی ، زمان تعادل ، نسبت طول بال به جان