بررسی تاثیر احداث سازه های تغذیه کننده آبخوان های ساحلی بر کاهش اختلاط آبهای شور و شیرین (مطالعه موردی دشت بابل-آمل)

رشد سریع جمعیت و به دنبال آن رشد و توسعه در بخش های صنعت و کشاورزی و ارتقاء سطح زندگی، میزان مصرف آب را به سرعت افزایش داده ودر بسیاری از موارد منجر به بهره برداری بیش از حد از منابع آب گردیده است. در آبخوان های ساحلی، کاهش سطح آب زیر زمینی موجب کاهش شیب آب از خشکی به دریا و پیشروی آب شور به سمت آبخوان ساحلی شده و در نتیجه ی تداخل آب شور دریا با آب ساحلی، کیفت آب زیرزمینی کاهش یافته است. لذا استفاده از سازه های هیدرولیکی جهت افزایش سطح ایستابی و جلوگیری از تداخل آب های شور و شیرین ضروری می نماید. در این مطالعه تاثیر احداث سازه سد لاستیکی میاندشت بر کاهش تداخل آب شور و شیرین در آبخوان دشت بابل-آمل، در جلگه ساحلی مازندران، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد احداث این سد با افزایش تغذیه آبخوان در این زمینه موثر بوده و عملکرد مناسبی داشته است.

کلیدواژه ها:

تداخل آب شور و شیرین ، سازه تغذیه کننده ، آبخوان بابل-آمل ، سد لاستیکی