تعیین مقادیر حدی فشار و سرعت در خطوط لوله ناشی از عدم قطعیت پارامترهای ورودی با استفاده از یک مدل تلفیقی بهینه سازی - شبیه سازی

در تحلیل شبکه های توزیع آب پارامترهای مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند. عدم قطعیتت مووتود در پارامترهای ورودی شبکه ی آبرسانی، پارامترهای خروجی وابسته به آنها را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد. از میان کلیه ی پارامترهای درگیر در تحلیل هیدرولیکی شبکه های آبرسانی عدم قطعیت موجود در پارامترهایی نظیر ضریب زبری لوله ها و مصارف در گره ها به صورت مؤثرتری عملکرد شبکه ها را تحت تأثیر قرار می دهند. این پارامترها علاوه بر آنکه ذاتاً غیرصریح و وابسته به قضاوت افراد می باشند با گذشت زمان از عمر پروژه نیز به صورت معنی داری تغییر خواهند کرد.از اینرو در تحقیق حاضر مدلی بر پایه تلفیق روش بهینه سازی الگوریتم ژنتیک و تحلیل هیدرولیکی جریان در شبکه، جهت شبیه سازی و اعمال این عدم قطعیت ها در مدل محاسبات هیدرولیکی شبکه های آب رسانی معرفی شده است. نتایج بدست آمده از این تحقیق به روشنی نشان میدهند که عدم قطعیت پارامترهای ورودی، به شدت پارامترهای خروجی را تحت تأثیر قرار می دهند. به طوریکه عدم قطیعتی در حدود 8 درصد برای ضریب زبری در لوله ها ، منجر به عدم قطعیتی در حدود 10 درصد در فشارهای گره ای و بعضاً عدم قطعیتی در حدود 30 درصد در مقادیر سرعت لوله ها خواهد شد.

کلیدواژه ها:

شبکه های آبرسانی ، عدم قطعیت ، بهینه سازی ، الگوریتم ژنتیک