بررسی کاربرد تحلیل فراوانی سیلاب به روش ناپارامتری در پهنه بندی رودخانه تویسرکان بر اساس محاسبه تابع چگالی ناپارمتری با پهنای باند ثابت بر مبنای قاعده سرانگشتی

پهنه بندی سیلاب امروزه به طور سنتی با روش های پارامتری تجزیه و تحلیل شده اند. مشکلاتی چون عدم تشخیص صحیح و تحلیل های فردی و غیردقیق در رویکرد پارامتری وجود دارد. همچنین روش پارامتری مشکلاتی در تحلیل چگالی های نامتقارن دارد. به منظور رفع این مشکلات می توان از مدل های ناپارامتری استفاده نمود. شکل های توابع چگالی احتمال ناپارامتری به طور مستقیم به واسطه داده ها تعیین می شود. در روش ناپارامتری تابع چگالی احتمال با انتخاب یک تابع هسته در هر نقطه مشاهداتی، و یک پهنای باند مناسب بر اساس روش های بهینه سازی نظیر قاعده سرانگشتی سیلورمن و جمع نمودن این توابع هسته محاسبه می شود. در این مقاله مقادیر سیلاب با دوره بازگشت های مختلف به روش های پارامتری و ناپارامتری برای دبی های حداکثر سالانه رودخان تویسرکان همدان تخمین و بر اساس آن پهنه سیلاب در محیط CCHE2D محاسبه شد. نتایج حاصل از محاسبات حاکی از آن است که روش ناپارامتری در تحلیل فراوانی سیلاب روشی دقیق و انعطاف پذیر نسبت به روش پارامتری می باشد. اما از آنجا که در روش ناپارامتری در رودخانه تویسرکان مقادیر سیلاب برای دوره بازگشت های بیشتر از 100 سال تفاوت قابل ملاحظه ای با یکدیگر ندارند. در نتیجه پهنه بندی رودخان تویسرکان بر مبنای تحلیل فراوانی ناپارامتری برای دوره بازگشت های کمتر از 100 سال نسبت به روش پارامتری مناسب تر می باشد.

کلیدواژه ها:

تحلیل فراوانی ، ناپارامتری ، تابع هسته ، پهنای باند ، پهنه بندی