بررسی آزمایشگاهی تاثیر شکل پره های مستغرق دوگانه و زاویه حمله بر کاهش عمق آبشستگی موضعی اطراف پایه های استوانه ای

پلها از مهمترین سازه های هیدرولیکی هستند که نقش استراتژیک آنها برای برقراری راه های ارتباطی بر کسی پوشیده نیست؛ لذا برای طراحی پل، شناخت پدیده آبشستگی و بکار بردن تمهیدات لازم برای کاهش و کنترل آن بسیار ضروری است. در این زمینه استفاده از صفحات مستغرق روشی مدرن و کارآمد جهت مدیریت و کاهش آبشستگی، محسوب می شود؛ لذا در تحقیق حاضر، به بررسی آبشستگی موضعی اطراف پایه پل استوانه ای با استفاده از جفت پره های چسبیده به مرکز مدل پایه پل استوانه ای، در بالادست جریان، با دو زاویه حمله 30 و 90 درجه و در دو شکل تخت مستطیلی و محدب (با زاویه قوس 15 درجه) صفحات، پرداخته شد. آزمایشها در یک فلوم با طول 20 متر، عرض 0.6متر و ارتفاع 0.6 متر، هر کدام به مدت 7 ساعت در شرایط آب زلال (u*/u*c ≈ 0.92)، با یک دبی ورودی مستهلک ثابت 33 لیتر بر ثانیه انجام شد. طول پره ها برابر 0.777D و 1D، عرض پره ها برابر 0.175D و 0.225D و ارتفاع پره ها برابر 0+160D و 160+1D در نظر گرفته شد D) همان قطر پایه می باشد). رسوبات غیرچسبنده منسجم و با دانهبندی یکنواخت، با قطر متوسط ذرات 0.78 میلی متر و ضخامت 160 میلیمتر انتخاب و در محدوده ای 3 متری از فلوم جایگذاری گردید. مدل پایه پل استوانهای با قطر 90 میلی متر، در وسط فلوم بصورت ثابت جایگذاری شدنتایج نشان داد که کاربرد صفحات مستغرق دوگانه چسبیده به پایه با زاویه حمله 30 درجه، بهترین راندمان عملکرد را با 30.9 درصد کاهش عمق آبشستگی موضعی (برای شکل تخت) و با 55.9 درصد کاهش عمق آبشستگی موضعی (برای شکل محدب)، نسبت به آزمایش شاهد به ما می دهد.

کلیدواژه ها:

آبشستگی آب زلال ، صفحات مستغرق دوگانه ، زاویه حمله ، شکل پره