نقش خانه های هوشمند در خود مراقبتی

مقدمه: امروزه حرکت الگوی پراکندگی بیماری ها از بیماری های عفونی به مزمن باعث تغییر نیاز بیماران از مراقبت های کوتاه مدت به بلند مدت شده است و این مساله می تواند موجب به تغییر محل ارایه خدمات سلامت از بیمارستان به خانه ی بیمار شود. از سوی دیگر توسعه فن آوری موجب فراهم آوردن امکانات مدرنی شده است که می توانند مدیریت سلامت و بیماری را تحت تاثیر خود قرار دهند. از این رو، نظام سلامت همواره در تلاش است تا در استفاده از فن آوری های نوین پیشرو باشد؛ چرا که بسیاری از فن آوری های نوآورانه که پای به عرصه ی نظام سلامت نهاده اند، توانسته اند بسیاری از چالش های نظام سلامت را بهبود بخشند. از میان فن آوری های نوین، می توان به فن آوری های خانه ی هوشمند اشاره نمود. اصطلاح خانه هوشمند به یک محل اقامت اشاره دارد که مجهز به فن آوری های الکترونیکی است که قادر است داده های فیزیولوژیکی، مکانی یا حرکتی ساکنین در خانه را جمع آوری و به اشتراک بگذارد و در نتیجه موجب تشخیص زود هنگام بیماری شود و همچنین با استفاده فن آوری های خارق العاده موجود در این خانه ها موجب به افزایش انگیزه در بیماران برای انجام فعالیت های خود مراقبتی شود. لذا این مطالعه، با هدف تعیین نقش خانه های هوشمند در خود مراقبتی انجام شده است. روش کار: این مقاله، نوعی مطالعه مروری نقلی بوده است که از طریق جستوجوی کلمات کلیدی همچون Smart home , Self care در بانکهای اطلاعاتی معتبر همچون Scopus, Cochrane, Web of science, Pub Med با اعمال زبان ورودی انگلیسی و بدون محدودیت زمانی انجام شده است. یافته ها: نتایج حاصل از بررسی مطالعات نشان داد که پیشرفت های اخیر در طراحی فن آوری های خانه های هوشمند امکاناتی را برای افزایش نظارت بر بیماران، افزایش کیفیت زندگی، افزایش انگیزه در بیماران برای انجام خود مراقبتی و جلوگیری از شرایط اضطراری پدید می آورند. نتیجه گیری: استفاده از فن آوری های خانه های هوشمند می تواند به عنوان یک سیاست راهبردی برای ارتقا مراقبت از بیماران و افزایش انگیزه در بیماران برای انجام خود مراقبتی مطرح گردد؛ لذا لازم است برنامه ریزی های مناسبی در خصوص ایجاد آمادگی در بیماران و سیاست گذاران عرصه ی سلامت صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

خانه های هوشمند ، خود مراقبتی ، نظارت بر بیماران