بررسی فراوانی و عوامل موثر در افت تحصیلی دانشجویان دانشکده بهداشت دامغان در سال تحصیلی 1395

زمینه و هدف : افت تحصیلی دانشجویان همواره به عنوان یکی از عمده ترین چالش های نظام آموزشی مطرح بوده است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی و عوامل موثر در افت تحصیلی دانشجویان دانشکده بهداشت دامغان انجام شد. مواد و روش ها : پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی است که 150 نفر از دانشجویان دانشکده بهداشت دامغان به روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شده و پرسشنامه طرح تحقیقاتی بین آنها توزیع گردید. داده ها از طریق پرسشنامه معتبر جمع آوری شدند و دانشجویان برحسب معدل کلاسی و ترمهای مشروطی به 4 دسته دانشجویان دارای افت تحصیلی و فاقد افت تحصیلی تقسیم گردیدند، بدین صورت که دانشجویان با کاهش یک نمره ای معدل نسبت به معدل ترم قبل و یا مشروط شدن در ترم قبل بعنوان دانشجویان دارای افت تحصیلی و سایر دانشجویان به عنوان دانشجویان فاقد افت تحصیلی در نظر گرفته شده اند سپس داده ها وارد کامپیوتر شده و توسط نرم افزار آماری SPSS با استفاده از آزمون های کای دو ، t مستقل و آنالیز واریانس مورد مقایسه و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج : میانگین سنی دانشجویان 22.77 و فراوانی افت تحصیلی بر اساس معدل و ترم های مشروطی 14% (21 نفر ) بود. بیشترین فراوانی در بین دانشجویان رشته بهداشت عمومی با 19.4% (8 نفر) مشاهده شد و فراوانی افت تحصیلی در میان جنس مونث بیشتر از جنس مذکر است. بین افت تحصیلی با وضعیت تاهل، مقطع تحصیلی، معدل دبیرستان دانشجویان ارتباط معنا داری وجود داشت. همچنین در میان عوامل موثر بر پیشرفت تحصیلی حضور در کلاس درس، علاقه به رشته تحصیلی، دقت و تمرکز در کلاس درس و نحوه انتخاب رشته با افت تحصیلی ارتباط معنا داری یافت شد. نتیجه گیری : با توجه به اختلاف معنی دار در بسیاری از ویژگی های فردی و تحصیلی بین دانشجویان دارای افت تحصیلی و فاقد افت تحصیلی، توجه و برنامه ریزی خاص در این زمینه ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

دانشجویان ، افت تحصیلی ، دامغان