اپیدمیولوژی زلزله در جریان حادثه زلزله کرمانشاه

زمینه و هدف : به جهت شناخت اپیدمیولوژیک بهتر از سوانح و بلایا و بیماری های ناشی از زمین لرزه در راستای کاهش آمار تلفات ثانویه بعد از زلزله در گام اول و شناخت راه های امدادی و کمک رسانی و مدیریت ترومای بهتر در گام بعدی نیاز به پژوهش با توجه به وضعیت منطقه ای لازم دیده می شود. هدف کلی اپیدمیولوژی بلایا بر محوریت زلزله این است که به لحاظ علمی، اثرات بهداشتی و عوامل موثر بر این اثرات را با هدف ارزیابی نیازهای جمعیت مبتلا به فاجعه، به طور موثر برآورده نمودن نیاز ها به منابع ، جلوگیری از اثرات جانبی و تبعات بیشتر، به گونه ای سنجیده منطبق با شیوه ای علمی توصیف نماید. تا در زمان بروز حادثه ای مشابه از اتلاف وقت های موثر جلوگیری گردد. مواد و روش ها : برآورد آمار تلفات انسانی و حیوانی (به تفکیک گونه) اولین گام در جهت شناخت ابعاد حادثه و تمهیدات پیشگیرانه بیماری های عفونی است،حضور در منطقه و اخذ اطلاعات همزمان با امدادرسانی غذایی و بهداشتی از راهکارهای دیگر به جهت اخذ اطلاعات بود که انجام شد، همچنین پیگیری مداوم اطلاعات از منابع معتبر آماری و تحلیل علمی داده ها از بخش های اصلی در اخذ نتیجه ای صحیح به شمار می آمد. نتایج : نتایج آمار و تحلیل داده حاکی از آن بود که مرگ و میر وسیع دام و طیور و اجساد انسانی و همچنین عادات دوره ای به دلیل ترس از ناشی زلزله در جمعیت زنان و کم توانان جامعه، موقعیت جغرافیایی مورد بحث را به کانون اپیدمیک عفونی تبدیل کرده بود.همچنین ابعاد حادثه ناشی از فوت بستگان و تخریب اموال، کمبود مواد غذایی و بهداشتی باعث شیوع بیماری های روانی شده بود که کمتر توجهی به آنان می شد. نتیجه گیری : آنچه از حادثه آبان ماه کرمانشاه به ما نشان داد لزوم تاکید بر بعد روانی در برخورد با حوادثی مشابه بود که کمتر به آن توجه می گردد که لزوم بازنگری در اولویت های مدیریت سوانح و بلایا را ایجاب می کند.

کلیدواژه ها:

کرمانشاه ، زلزله ، اپیدمی ، بهداشت ، سلامت روان ، عفونت ، مرگ و میر