بررسی اختلال پارکینسون و ارائه راهکار درمانی در سالمندی: مطالعه مروری

زمینه و هدف: این بیماری بر اثر از بین رفتن سلول های ترشح کننده ماده ای به نام دوپامین (که یک انتقال دهنده عصبی) است رخ می دهد. افزایش نسبت استیل کولین به دوپامین در عقده های قاعده ای مغز موجب علائم ترمور، سفتی عضلات و کندی حرکات می شوداین. علائم مخصوصا وقتی که در یک سمت بیشتر از سمت دیگر پدیدار شود، تشخیص پارکینسون داده می شود مگر اینکه علایم دیگری همزمان وجود داشته باشد که بیماری دیگری را نمایان می شود. این مطالعه با مروری هدفمند بر آخرین مقالات منتشر شده در این زمینه به بررسی اختلال پارکینسون و ارائه راهکارهای درمانی در دوران سالمندی می پردازد.روش کار: از واژگان کلیدیی بررسی ، اختلال ، پارکینسون ، درمان ، سالمندی برای جستجو در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Google scholar، SID در سال های 2008 تا 2018 استفاده شد. 286 مقاله حاصل جستجو بود که بعد از مطالعه عنوان و خلاصه، از 22 مورد از مرتبط ترین آنها برای نگارش این مقاله استفاده شده است.یافته ها: این بیماری اغلب در سنین 50 تا 70 سالگی ایجاد میشود و میزان شیوع آن در مردان بیشتر از زنان است. طبق مطالعات انجام شده می توان از طریق مصرف میوه و درمان های خانگی و ورزش از بروز پارکینسون جلوگیری نمود هرچند این اختلال درمان قطعی ندارد اما می توان با دارودرمانی، جراحی، تحریک مغز از بروز آن جلوگیری کرد.نتیجه گیری: بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی تدریجی است که در اثر کاهش سلولهای مغزی تولیدکننده دوپامین به وجود میآید. نبود این سلولها منجر به از دست دادن کنترل ماهیچه های صاف و لرزشهای غیرقابل کنترل میشود.

کلیدواژه ها:

بررسی ، اختلال ، پارکینسون ، درمان ، سالمندی