بررسی تاثیر کفپوش ارگونومیک و سطح سخت برتوزیع فشار کف پایی در افراد سالم هنگام ایستادن

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 663

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC12_277

تاریخ نمایه سازی: 13 مهر 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر کفپوش ارگونومیک و سطح سخت بر توزیع فشار کف پایی در افراد سالم انجام گردید. تا بر اساس آن اثر استفاده از کفپوش ارگونومیک در مقایسه با سطح سخت توزیع مناسب تر کاهش فشار وارد برکف پا مشخص گردد.روش کار: در این مطالعه توصیفی، تحلیلی 16 نفر از دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی که 8 مرد و 8 نمونه خانم با پای سالم به صورت نمونه های در دسترس به صورت غیر تصادفی انتخاب ، و با استفاده از دستگاه pedar-x فشار کف پا در حالتی که افراد داوطلب پابرهنه بودند، در دو سطح مختلف در 8 نقطه آناتومیکی از کف پا اندازه گیری شد. داده های حاصل با آزمون های آماری پارامتریک تی زوجی و ویلکاکسون ناپارامتریک مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: در حالت کلی استفاده از کفپوش مقدار میانگین فشار به صورت معنی دار نسبت به سطح زمین کاهش داده است. میزان میانگین فشار در پای چپ هنگام استفاده از کفپوش 39/63 19/202 و در پای راست 00/49 87/199 به دست آمد در حالی که میانگین فشار در پای چپ هنگامی که افراد برروی سطح زمین ایستاده بودند 1 28/333 و در پای راست 18/122 24/343 به دست آمد و این یافته ها موید آن است که استفاده ازکفپوش به صورت معناداری باعث توزیع مناسب تر میانگین فشار در کف پا شده است.نتیجه گیری: بین توزیع و میزان فشار کف پایی در کفپوش ارگونومیک و سطح سخت تفاوت وجود دارد.کفپوش ارگونومی نسبت به سطح زمین باعت توزیع مناسب تر همچنین کاهش فشار وارد بر کف پا در هنگام انجام فعالیت های استاتیک می شود.

کلیدواژه ها:

کفپوش ارگونومیک ، سطح سخت ، بیومکانیک ، توزیع فشار کف پایی

نویسندگان

سعیده طاهرزاده

دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته ارگونومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

محمدصادق قاسمی

دانشیار گروه ارگونومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران

حسن سعیدی

دانشیار گروه توان بخشی، دانشکده توان بخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران

ناصر دهقان

استادیار گروه ارگونومی، مرکز تحقیقات طب کار، دانشگاه علوم پزشکی ایران