کاربرد برنامه ریزی خطی در ارزیابی سیستم های مدیریت دانش

سیستم های مدیریت دانش امروزه به طور روزافزونی در سازمان ها در حال گسترش می باشد. تاکنون در اغلب موضوعات مدیریت دانش به مباحث کیفی و آماری پرداخته شده است و از مدل های ریاضی و کمی به ندرت و در تعداد معدودی از تحقیقات استفاده شده است. در این مقاله مدل تحلیل پوششی داده ها به عنوان یکی از مدل های برنامه ریزی خطی برای ارزیابی سیستم های مدیریت دانش توسعه داده شده است که در آن قابلیت های زیرساختاری دانش (ساختار، فرهنگ و فناوری) به عنوان ورودی های سیستم و قابلیت های فرایندی دانش (تسخیر کردن، تبدیل کردن، به کار بردن و حفاظت کردن دانش) به عنوان خروجی های سیستم در نظر گرفته شده است و نهایتا در یک مطالعه موردی 4 سازمان با استفاده از این روش کارایی سیستم مدیریت دانش شان مورد ارزیابی واقع گردیده است.