نقش مدیریت سرمایه های فکری در پارک های علم و فناوری (مطالعه موردی پارک علم و فناوری دانشگاه تهران)

پارک های علم فناوری از جمله پدیدیه های نوین و تاثیر گذار در اعتلا و رقابت پذیری کشورها در عصر اقتصاد دانش می باشند. در نگرش دارایی مبنای هر شرکت باید بایستی بر اساس قابلیت ها و شایستگی های سازمانی خود اقدام به ترسیم طرح های توسعه و بهبود نماید. از انجاییکه مهمترین شایستگی کلیدی در شرکت های دانش محور، دارایی های نامحسوس و مخصوصا دارایی های فکری می باشد، تحزیه و تحلیل، برنامه ریزی و مدیریت سرمایه های فکری در ایشان از اهمیت بسزایی برخوردار است. از این رو هدف از این تحقیق شناسایی ابعاد و مولفه های سرمایه فکری و تعیین میزان تاثیر هر یک در مدیریت سرمایه های فکری می باشد. بدین منظور با استفاده از تکنیک های آماری تحلیل عاملی تاییدی و اکتشافی ابعاد و مولفه های دخیل شناسایی شد.نتایج این تحقیق گویای آن است که میزان تاثیر عملکرد کارکنان در بعد سرمایه انسانیف تاثیر بازار گرایی در بعد سرمایه ارتباطی و بهبود فرایند ها در بعد سرمایه ساختاری از سایر عامل ها بیشتر می باشد همچنین آنچنان که به لحاظ منطقی نیز به نظر می رسد سرمایه انسانی نقش پررنگ تری را در سرمایه های فکری ایفا می نماید.

کلیدواژه ها:

اقتصاد دانش ، مدیریت سرمایه های فکری ، سرمایه انسانی ، سرمایه ارتباطی ، سرمایه ساختاری