تحلیل وضعیت رضایتمندی و ارتباط آن با توانمندسازی پرستاران در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اهواز

پرستار یک نقش حیاتی در ایجاد، حفظ و ارتقا محیط های درمانی دارد. رضایت شغلی پرستاران و رضایتمندی بیماران یک مسیله مهم در بازار رقابتی مراقبت های بهداشتی امروز است. به وجود آوردن زمینه برای توانمندسازی می تواند رضایت کارکنان را افزایش داده و شرایطی جهت تعامل بهتر پرستاران با همکاران و رضایت در انجام وظایف و در نهایت تامین اهداف سازمانی را به دنبال آورد. در این پژوهش، به دنبال بررسی اثرات توانمندسازی پرستاران بر رضایت بیمارن در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اهواز هستیم. این مقاله یک مطالعه توصیفی همبستگی است که در سال ( 1393 ) دربخش های عمومی و سی سی یو بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اهواز انجام شده است. در این مطالعه که از روش نمونه گیری غیراحتمالی سهمیه ای استفاده شده است، جهت بررسی توانمندسازی ساختاری پرستاران از پرسشنامه استاندارد شرایط سختی کار فرم مختصرشده - 2 (CEWQ-II) کانترکه توسط 400 پرستار تکمیل گردیده و 400 پرسشنامه رضایتمندی بیمار ازمراقبت های پرستاری( PSNCQ ) لسچینگر که توسط بیماران تکمیل گردید، استفاده شده است. برای تعیین ارتباط بینمتغییرهای مطالعه از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ساختاری ، رضایتمندی بیماران ، پرستار