مدل الگوریتم ژنتیک برای مساله تخصیص منابع محدود چند معیاره فازی

مساله تخصیص منابع محدود یکی از مسائلی است که در برنامه ریزی و کنترل پروژه جایگاه بسیار مهمی دارد . مطلوبیت زمان بندی فعالیت های یک پروژه علاوه بر زمان اتمام پروژه، به عوامل دیگری نیز بستگی دارد . از جمله این عوامل می توان به چگونگی استفاده از منابع موجود اشاره کرد . یک عامل دیگر هزینه انجام فعالیت ها است که بر جریان نقدی آنها در طول مدت انجام موثر است [.۱۳] لذا یک مدل جامع برای مساله تخصیص منابع محدود باید شامل معیارهای چندگانه زمانی و هزینه ای باشد . از سوی دیگر ماهیت غیر قطعی فعالیت ها در پروژه سبب می شود که مدل های قطعی جوابگوی بسیاری از پروژه های عملی نباشند . از این رو ما در مدل خود پارامترهای زمانی فعالیت ها، مقدار منابع مورد نیاز و جریان نقدی آنها در مدت انجام را به صورت اعداد فازی درنظر گرفته ایم . در این مقاله بر آن هستیم تا مدلی فراابتکاری ۱ برپایه الگوریتم ژنتیک برای حل مساله تخصیص منابع محدود، ارائه نماییم . سه معیار » کمینه کردن مدت انجام پروژه »۲ ، » کمینه کردن متوسط نوسانات استفاده از منابع «۳ و » بیشینه کردن ارزش ویژه کنونی «۴ برای مساله درنظر گرفته شده اند .

کلیدواژه ها:

مساله تخصیص منابع محدود ، الگوریتم ژنتیک ، تئوری مجموعه های فازی ، تصمیم گیری چندمعیاره ، مدت انجام پروژه ، هموارسازی استفاده از منابع ، ارزش ویژه کنونی