امکان سنجی و طراحی اولین مرکز رشد (انکوباتور) فناوری مجازی ایران

تب جهانی شدن در هزاره سوم اقتصاد کشورها را به انعطاف پذیری و نوآوری بیشتر در رقابتهای اقتصادی سوق میدهد.در حال حاضر، برتری رقابتی یک کشور بیش از آنکه به منابع طبیعی و یا ظرفیت موجود صنعتی کشور متکی باشد، به توانایی در عرضه محصولات نو با کیفیت، با دوام و با قیمتی ارزان وابسته است. اکنون سرمایه، ارزش محوری خود را از دست داده است و صنایع به این نتیجه با ارزش رسیده اند که به کارگیری اثر بخش علم و فناوری، کلید کارایی بالاتر و منافع افزونتر است دولتها و جوامع به این حقیقت پی برده اند که رفاه آنها منوط به آن است که چگونه علم و فناوری را به طور سازگار با نیازهای ملی خود به کارگیرند. امروزه مراکز رشد (Incubators) فناوری به عنوان مهمترین ابزار حمایتی از ایده ها خلاقانه و بنگاه های کوچک و متوسط فناور (TSMEs) شناخته می شوند. مشکل اساسی این مراکز محدودیتهای جغرافیایی و تجهیزاتی در آنهاست. مرکز رشد مجازی با در هم شکستن مرزها، علاوه بر ایجاد امکان دستیابی به اطلاعات و مشاوره های مورد نیاز کارآفرینان ایده مند و بنگاه های کوچک و متوسط فناور در تمامی جهان علاوه بر رفع این مشکل، راهکاری جدید برای معضل فرارا مغزها پیش روی ما خواهد نهاد. مقاله حاضر با انجام بررسیهای اقتصادی و فنی طرح، امکان سنجی تحقق ایجاد اولین مرکز رشد مجازی فناوری را درکشور تحقیق خواهد نمود و سپس به طراحی ساختار این مرکز شامل ساز و کارهای حمایتی و مشاوره ای قابل ارائه در آن خواهد پرداخت.

کلیدواژه ها:

مرکز رشد ، سازمان مجازی ، بنگاه های کوچک و متوسط فناور ، امکان سنجی