بهینه سازی دو سطحی در مدیریت عملیات با کارت امتیازی متوازن

یکی از موانع مهم کاربرد تحقیق در عملیات، عدم وجود کمال گرایی در مدلهای آن است. به عنوان مثال، در سیستم تولید ناب، هدف "موجودی صفر" موجب تلاش دائمی برای بهبود عملکرد سیستم مدیریت تولید و موجودیتها می گردد. اما مدلهای مشهور تحقیق در عملیات برای کنترل تولید و موجودیتها، تمایل دارند حالت بهینه را محاسبه و سیستم را در آن حالت، ثابت نگهدارند. فرض نامحدود بودن افق تصمیم گیری در مدل مشهور EOQ، نمونه ای گویا در این زمینه است که در آن فرض می شود پارامترهای سیستم موجودی، در افق نامحدودی، ثابت می مانند. در این مقاله، تلاش شده است چهارچوبی برای غلبه بر برخی از موانع فوق، ارائه گردد. بدین منظور، یک ساختار دو سطحی پیشنهاد شده است. در سطح اول، مقادیر پارامترها، تعیین می گردد تا در سطح دوم، جواب بهینه محاسبه و بر اساس آن، عمل شود. در سطح اول، مشابه آنچه در کارت امتیازی متوازن وجود دارد، برای پارامترها، مقادیر هدف تعیین می گردد و برای رسیدن به آنها، اقدامات بهبود مورد نیاز، شناسایی و برنامه ریزی می شود. با بهبود مقادیر پارامترها، مجددا مدل سطح دوم اجرا می شود تا جوابهای بهینه جدید، به دست آیند.

کلیدواژه ها:

مدیریت تولید و موجودی ، تحقیق در عملیات ، کارت امتیازی متوازن ، اقدام پژوهی ، استراتژی عملیات