ارائه یک الگوریتم ژنتیک جدید جهت تسطیح منابع چندگانه با فرض مجاز بودن شکست فعالیت های پروژه

[توضیح سیویلیکا: برخی از فرمولهای داخل متن درج نشده اند] تسطیح منابع یکی از ابزارهای مهم مورد استفاده در زمان بندی فعالیت های یک پروژه است. هدف این تکنیک حداقل سازی نوسانات مصرف منابع در طی مدت زمان اجرای پروژه می باشد. تاکنون مطالعات بسیاری در زمینه نسطیح منابع بر پایه روش های تحلیلی و ابتکاری انجام شده است که در عمل به دلیل پیچیدگی خاص این مسئله (NP-Complete) و عدم کارایی روش های تحلیلی از الگوریتم های ابتکاری استفاده می شود. یکی از مهمترین فرضیات الگوریتم های مذکور، پیوسته بودن فعالیت ها به معنی عدم توقف و شروع به کار مجدد یک فعالیت در بازه های زمانی جدا از هم است که به اصتلاح عدم قابلیت شکست فعالیت ها نامیده می شود. البته در بسیاری از موارد واقعی اجرای پروژه ها فعالیت هایی یافت می شوند که قابلیت توقف و اجرای مجدد آنها وجود دارد. در این مقاله الگوریتم جدیدی بر پایه الگوریتم ژنتیک پیشنهاد شده است که به اجرای تسطیح منابع یک پروژه، با فرض قابلیت شکست فعالیت های آن می پردازد. به منظور ارائه معیاری برای مقایسه نتایج الگوریتم پیشنهادی، کران پایینی برای تابع هدف این مسئله بر اساس مدل برنامه ریزی خطی صفر- یک ارائه شده در [18] پیشنهاد می کنیم که از طریق آزاد سازی متغیرهای صفر- یک این مدل حاصل می شود. در پایان با تسطیح منابع 80 پروژه تولید شده تصادفی با استفاده نرم افزار PROGEN/MAX کارایی الگوریتم ژنتیک نشان داده شده است. بزرگترین مسئله نمونه دارای 1000 فعالیت است که در زمان حدود 2 ساعت توسط الگوریتم پیشنهادی و مسئله برنامه ریزی خطی آزاد شده آن در حدود 9 ساعت توسط نرم افزار LINGO 10 حل شده است. در این مسئله معیار تسطیح بهبود می یابد.

کلیدواژه ها:

تسطیح منابع چند گانه ، الگوریتم ژنتیک ، برنامه ریزی پروژه ، روش مسیر بحرانی ، شکست فعالیت ها