ارزیابی تغییرات بهره وری ساخت و ساز با تلفیق تحلیل پوششی داده ها و شاخص تورنکوئیست(مطالعه موردی شرکت سرمایه گذاری مسکن مهر پردیس)

بهره وری، دستیابی به تخصیص بهینه منابع و امکانات در راستای تحقق حداکثر میزان تولید است. طبق برنامه پنجم توسعه، باید همه بخش های اقتصادی کشور بخشی از رشد تولید ناخالص داخلی کل کشور را در طول برنامه پنجم توسعه از محل بهره وری کل عوامل تولید تأمین کنند. در این مطالعه مدل تلفیقی شاخص تورنکوئیست و تحلیل پوششی داده ها که مزایای هردوی این روش ها را دارا است، برای ارزیابی صنعت ساخت و ساز پیشنهاد و اعتبارسنجی آن در یکی از بزرگترین شرکت های مسکن مهر در سال های 1389 تا 1391 انجام شده است. نتایج حاکی از آن است که بهره وری عوامل تولید در این شرکت بطور متوسط برابر 0.81 می باشد که نشان دهنده رشد منفی بهره وری است. در سال دوم نسبت به سال اول بهره وری کل عوامل رشد 1.065 درصدی را نشان می دهد اما در سال سوم نسبت به سال دوم بهره وری کل عوامل با کاهش شدیدی مواجه شده است. در این شرکت متوسط تغییرات تکنولوژیکی برابر 0.875 بوده که از لحاظ تکنولوژیکی با پسرفت مواجه بوده است. با توجه به نتایج نهایی مطالعه، از آنجا که فاصله بین متوسط رشد بهره وری کل عوامل تولید شرکت ( 0.8 درصد) و هدف کمی پیش بینی شده در برنامه پنجم توسعه ( 2.5 درصد) زیاد می باشد، نمی توان این شرکت را یک شرکت بهره ور دانست.

کلیدواژه ها:

ساخت و ساز ، مسکن مهر ، شاخص تورنکوئیست ، تحلیل پوششی داده ها ، رشد بهره وری کل عوامل تولید