بهبود مدل تحلیل پوششی داده ها به کمک طراحی واحد ایده آل جهت ارزیابی و رتبه بندی گروه های مهندسی صنایع در دانشگاه های دولتی ایران

یکی از روش های ارزیابی کارایی شرکت ها و سازمان ها، روش تحلیل پوششی داده ها می باشد. این روش یک مدل برنامه ریزیریاضی چند معیاره برای تصمیم گیری و سنجش عملکرد سازمان ها است. در این روش، میتوان با استفاده از چندین متغیر ورودیو خروجی، میزان کارآیی سازمان هایی را که اطلاعات آن ها در دست می باشد، محاسبه و شرکت های کارا را از شرکتهای ناکاراجدا کرده و علت ناکارا بودن شرکت ها را با تحلیل حساسیت تعیین نمود. در این تحقیق با طراحی و اضافه نمودن واحد ایده آل به مدل هایکلاسیک تحلیل پوششی داده ها، واحدهای کارا نیز مانند واحدهای ناکارا رتبه بندی می گردند . بر این اساس طراحی واحد ایده آل در تحلیل پوششی دادهها باعث بهبود روش محاسبه کارایی و رتبه بندی دانشگاه ها می شود . از آنجایی که بررسی همه رشته های تحصیلی موجود در کلیه دانشگاه های کشورنیازمند زمان و تیم اجرایی گسترده می باشد، در این مطالعه، ارزیابی کارایی علمی–پژوهشی و رتبه بندی گروه های مهندسی صتایع دانشگاه های دولتیکشور به عنوان موردکاوی تحت بررسی قرار گرفته است. نتایج رتبه بندی این مقاله به اندازه 95 درصد به نتایج رتبه بندی روش SAW در نظام رتبه بندی ISC و صد در صد به مدل DEA بعلاوه مدل اندرسون-پیترسون انطباق دارد. همچنین ارایه واحد ایده آل باعث کاهش محاسبات مدل DEA و رتبه بندی واحدهای کارا و ناکارا و بی نیازی مدل DEA از مدل اندرسون-پیترسون شده است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی عملکرد ، رتبه بندی ، گروه مهندسی صنایع ، تحلیل پوششی داده ها ، طراحی واحد ایده آل ، دانشگاه های دولتی