ارزیابی عملکرد مراکز دیالیز کشور بر اساس تحلیل پوششی داده ها

تلاش های اقتصادی انسان همواره معطوف بر آن بوده که حداکثر نتیجه را با کمترین امکانات و عوامل موجود به دست آورد، این تمایل را می توان دستیابی به کارایی بالاتر نامید. کارایی مفهومی جامعی است که افزایش آن به منظور ارتقای سطح زندگی، رفاه، آرامش و آسایش انسان ها، همواره مد نظر دست اندرکاران سیاست و اقتصاد بوده است [1] امروزه حیات سازمانها در شرایط پیچیده و رقابتی صنعت، مستلزم شناسایی تمامی عوامل تاثیر گذار محیطی و محاطی و برقراری ارتباط صحیح و تعاملات سازنده با آنها می باشد. در این بین بخش صنعت بدلایل متعددی، از جمله نیاز به تولید انبوه و کسب سود، پیشرفتهای فراوانی داشته و تکنیکهای مدیریت صنعتی در شکل گیری این تحول نقش اساسی و زیربنایی ایفا کرده و می کنند. بدیهی است عقلایی کار کردن و رفتاری خردمندانه داشتن از آغاز زندگی بشر با او قرین بوده است. بنابراین، بهره وری و کارآیی به مفهوم گسترده خود از دیرباز مورد توجه انسان بوده است. از یک طرف خواسته ها و آرزوهای بشر نامحدود است و از طرف دیگر قدرت، امکانات، ابزار و زمان حیات او محدود می باشد. به ناچار استفاده موثر از منابع با زندگی بشر گره خورده و بهره روی و کارآیی به مفهوم گسترده و وسیع خود مورد توجه انسان قرار گرفته است. امروزه بهره وری فراتر از یک معیار، بعنوان یک فرهنگ و یک نگرش به کار و زندگی مطرح شده و بهبود آن منشاء اصلی توسعه اقتصادی است. ارتقاء بهره وری بر پدیده های اصلی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جامعه مانند کاهش تورم، افزایش سطح رفاه عمومی، افزایش سطح اشتغال، افزایش توان رقابت سیاسی و اقتصادی و مانند اینها تاثیرات وسیعی دارد[2]. در سراسر جهان سیستم ارایه خدمات سلامت نیز تحت فشار فزاینده ای برای بالا بردن عملکرد است. یعنی در حالی که کیفیت و کمیت خدمات تضمین شده و مطلوب باشد، هزینه های آنها کنترل می شوند. رشد عملکرد در بخش سلامت برای همه کشورها مهم است، زیرا علاوه بر بالا بردن سطح سلامت در جامعه، بهبود استانداردهای زندگی و رشد اقتصادی جامعه را نیز سبب می شود. از لحاظ تاریخی نیاز برای بالا بردن عملکرد در بخش سلامت یک مسیله دشوار و غامض بوده است. تلاش برای کاهش هزینه و بهبود کمیت و کیفیت خدمات به موفقیت های چشمگیری ختم نشدند[3].