وکالت در برات؛ ظهرنویسی به عنوان وکالت در وصول

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,726

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IJCONF02_048

تاریخ نمایه سازی: 6 اسفند 1398

چکیده مقاله:

مقصود از وکالت در حقوق تجارت، وکالت تجاری و سایر مواردی است که قانون تجارت آن را تابع قواعد عمومی وکالت ندانسته است. ماده ی 247 قانون تجارت دارنده ی برات با ظهرنویسی دیگری را وکیل خود در وصول وجه برات قرار می دهد. در وکالت، ایراد علیه وکیل مسموع نیست و طرف دعوی، باید فقط به ایراداتی متوسل شود که می تواند آن ها را علیه موکل مطرح کند. وکالت در وصول بر خلاف ماده ی 18 قانون متحدالشکل ژنو با فوت و حجر موکل منتفی می شود. و چون در این مورد قانون تجارت ایران ساکت است باید در این مسئله مقررات قانون مدنی و شرع را ملاک عمل قرار داد. وکیل در وصول حق توکیل به غیر ندارد مگر اینکه تصریح شده باشد. لذاست که چنانچه نظر بر این باشد که وکیل در وصول نمی تواند دعوا را غیر از وکیل دادگستری اقامه کند، این الزام قانونی است. اما اگر نظر بر این باشد که خود وکیل در وصول می تواند اقامه ی دعوی نماید، حق گرفتن وکیلدادگستری ندارد. در این مقاله سعی بر آن است که پس از بررسی زوایای مختلف ظهرنویسی به عنوان وکالت در وصول از منظر قانون ایران و قوانین سایر کشورها به پاسخ مناسبی در مورد جنبه های مجهول این نوع از ظهرنویسی دست یابیم.

نویسندگان

طاهره اصغری

دانشجوی دکتری، گروه حقوق خصوصی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران