بررسی اثرات ابعاداقتصاددانش بنیان بررشد تولیدات درایران

در فضای رقابتی کنونی، رشد تولیدات و تثبیت نوسانات اقتصادی، از مهمترین اهداف اقتصاد کلان هر کشور میباشد. استفاده از شاخصهای اقتصاد مبتنی بر دانش یا دانشبنیان به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای مدیریت تقاضا میتواند در تحقق این مهم نقش موثری ایفا نماید. لذا بسته به ساختار، روابط و شرایط اقتصادی حاکم بر کشورها، نقشی دانش و مدیریت دانش در تاثیرگذاری بر تولید مهم و قابل توجه بوده و نتایج مطالعات تجربی انجام شده موید این مطلب است. زیرا در نظریه های جدید رشد اقتصادی، دانش به عنوان نوعی متغیر برون زا (در اقتصاد) به شمار نمی رود، بلکه بخش ریشه در انباشت دانش دارد، زیرا انباشت دانش منشأ فناوری، نوآوری و کارآفرینی است. از این رو، با در نظر گرفتن شرایط اقتصاد ایران بررسی اثرات شاخصهای اقتصاد دانشی بنیان بر رشد تولیدات می تواند حائز اهمیت باشد. هدف اصلی این پژوهش بررسی چگونگی اثرگذاری ابعاد اقتصاد دانش بنیان بر رشد تولیدات در اقتصاد ایران در چارچوب مدلهای متعارف رشد اقتصادی میباشد. به لحاظ روششناسی در پژوهش حاضر با استفاده از دادههای سری زمانی سالانه اقتصاد ایران در طول دوره زمانی ۱۳۵۳-۱۳۸۹ که از اطلاعات و دادههای بانک مرکزی استخراج گردید، نقش شاخصهای اقتصاد دانش بنیان شامل آموزش و منابع انسانی، زیر ساخت اطلاعات و ارتباطات، موجودی سرمایه و درجه باز بودن تجاری بر رشد تولیدات با بهرهگیری از مدل های اقتصادسنجی هم انباشتگی مورد آزمون تجربی قرار گرفت. بر اساس یافتههای پژوهش، روابط مفروض در فرضیههای پژوهش، شامل اثرات مثبت اقتصاد دانشی و ابعاد آن در رشد تولیدات داخلی با درنظر گرفتن متغیر مداخلهگر تحریمهای اقتصادی مورد پذیرش واقع شد

کلیدواژه ها:

اقتصاد دانش بنیان ، رشدتولید ، مدیریت دانش ، هم انباشتگی