ارزیابی جایگاه مدیریت دانش در بهره وری منابع انسانی در سازمان های دولتی

در ابتدا وقتی که صحبت از بهره وری به میان می آید، بهره وری کار یا عامل انسانی مدنظر بود و منظور این بود که چگونه می توان با بهره گیری بهتر از نیروی کار، میزان تولید را افزایش داد، که این مفهوم در مقابل بهره وری کلی یا چندگانه عوامل تولید مطرح است. بهره وری جزئی، نسبت ستاده به یکی از عوامل تولید یا نهاده است. اندازه گیری و بررسی بهره وری ابزاری سودمند برای تحلیل تغییرات عملکرد بهره وری در طی زمان و علل آن تغییرات می باشد. یک تولید کننده با اندازه گیری بهره وری خواهد فهمید که بهره وری کدام بخش یا قسمت کاهنده یا افزاینده می باشد، و یک کشور بدین وسیله می تواند تغییرات در بخش ها و صنایع مختلف را با هم مقایسه کند. استفاده از بهره وری بعنوان یک استاندارد، برای محاسبه کارآیی مفید بوده و می تواند تلاشهای تخصیص بهینه و مطلوب منابع را هدایت کند. بدین ترتیب بهره وری می تواند بعنوان یک متغیر در پیش بینی و برنامه ریزی عمل کند. مثلاً می توان کل ستاده در آینده را با طراحی رشد نیروی کار و بهره وری نیروی کار پیش بینی کرد. مدیریت دانش با ایجاد و توسعه دارایی های دانشی یک سازمان با نگرش فرا رفتن از اهداف سازمان مرتبط است و مستلزم تمام فعالیت هایی است که با شناسایی ، تشریک و ایجاد دانش مرتبط هستند . این کار نیازمند سیستم هایی جهت ایجاد و نگهداری منابع دانش ، پرورش و تسهیل دانش و یادگیری سازمانی است . در این خصوص سازمان هایی موفق هستند که دانش را به عنوان یک دارایی می نگرند و ارزش ها و هنجارهای سازمانی که موجب حمایت از ایجاد و تشریک دانش می شود را توسعه می دهند

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، بهره وری منابع انسانی ، کارایی ، اثربخشی