بررسی ارتباط توانمندسازی روانشناختی کارکنان با مدیریت دانش

اهمیت پرداختن به مدیریت دانش ناشی از اعمال قدرت دانش برای کسب مزیت رقابتی پایدار است. بهکارگیری مدیریت دانش در سازمان به افزایش دانش و آگاهیهای کارکنان و نیز غنی شدن محتوای مشاغل کمک زیادی میکند و دانش کارکنان موجب تسلط حرفهای آنها بر سازمان می شود. لذا در این پژوهش فرضیاتی آزموده میشود که چگونه میتوان دانش سازمانی را بهتر مدیریت کرد. توانمندسازی روانشناختی یکی از این راههاست و در نتیجه اثرات ابعاد توانمندسازی کارکنان بر فرآیندهای مدیریت دانش بررسی میشود و در این راستا توجه ویژهای به دانش شخصی و درونی کارکنان سازمانها از طریق خلق، کسب، تسهیم و استفاده از آنها خواهد شد. نمونه آماری این پژوهش در مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی به عنوان یک مرکز دانشمحور انجام شده است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی میباشد. نمونه آماری این پژوهش 971 نفر بودهاند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده است که پس از سنجش روایی و پایایی در بین افراد توزیعشده و نتایج آن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این تحقیق برای سنجش ارتباط بین توانمندسازی کارکنان با مدیریت دانش از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد که نتایج بدست آمده از این آزمون، وجود ارتباط مثبت بین چهار بعد از توانمندسازی روانشناختی کارکنان شامل احساس معنیدار بودن، احساس خودمختاری، احساس مؤثر بودن، احساس اعتماد به دیگران با مدیریت دانش را تأیید کرد و وجود ارتباط بین احساس شایستگی با مدیریت دانش را تایید نکرد. همچنین از آزمون فریدمن برای رتبهبندی اهمیت فرضیهها و سوالات استفاده شد. در پایان بر مبنای نتایج بدست آمده، پیشنهادهایی برای مدیران و کارکنان سازمان و تحقیقات آتی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی روانشناختی ، کارکنان ، مدیریت دانش