مدیریت دانش و نوآوری در موسسات و سازمانها

مدیریت در عصر کنونی تنها منحصر به تولیدات و تکنولوژی نمی شود بلکه آن چنان وسیع تر می باشد که دربرگیرنده عوامل دیگری مانند نیروی کار، تکنولوژی و به کارگیری آن، ذکاوت فردی و جمعی، تحول فرهنگ و رفتار را نیز دربرمی گیرد. از همین رو اغلب مؤسسات در کشورهای پیشرفته در نیروی کاری و فکری تجدیدنظر کرده و این دو را در اولویت قرار می دهد. دانش آموزان مهم تر سرمایه سازمان است، ازاین رو شد نقطه استراتژیک و عامل ثبات است که خاصیت رقابت نزدیکی قاطعانه یک مؤسسه یا سازمان را فراهم می آورد. پس مدیریت دانش یعنی اینکه درک کنیم دانش مهم ترین سرمایه اساسی یک سازمان است بنابراین سازمان ها باید در پی شناسایی دانش هایی باشد که دارای خاصیت استراتژیکی هستند و به منظور دستیابی به قدرت رقابت آن ها را به کار گیرد. مدیریت دانش به سازمان ها اجازه می دهد که هویت خود را تعریف کنند و طریق به کارگیری حکیمانه دانشگاه و تولید آن ها به خوبی این هویت را معرفی کنند. ازاین رو یک نوآوری موفق فقط از طریق دانش وارداتی و دانشی که از خارج سازمان وارد می شود به دست می آید جانانه چای وارداتی (اکتسابی از دیگران) تنها به عنوان یک ابزار و وسیله لازم برای نوآوری موفق می باشند و نوآوری بیشتر بر پایه دانش روی زمین و یا عبارت بهتر در پای مهارت های موجود و متحول در درون خود سازمان ها و مؤسسات است گفته برای این که یک مؤسسه یا سازمان بتواند در بازارهای جهانی به موقعیتی دست یابد نمی تواند فقط به نوع کارمندان توجه کند بلکه باید سعی در توسعه و بهبود مهارت ها و توانایی های کارمندان کند به این مهم باید با تکیه بر تجربه های کاری باشد که نقطه آغازین آن منابع موجود در خود سازمان و یا مؤسسه می باشد.

کلیدواژه ها:

سازمان ، دانش سازمانی ، مدیریت دانش ، موسسه ، نوآوری