نقش روشهای فنی-تکنیکی نورپردازی در بالا بردن مطلوبیت فضاهای جمعی نمونه موردی: پارکهای منطقه یک تهران

نورپردازی فضاهای جمعی درشهرها فعالیتی است که موجب می شود این فضاها بتوانند در شب هنگام نیز مانند روز خدمات مناسب را به شهروندان ارائه دهند از این رو نورپردازی فضاهای جمعی به عنوان یک اصل کلیدی در تحقق عدالت اجتماعی و دسترسی همگان به فضاهای شهری همواره مورد نظر بوده است.به نظر می رسد نوع نورپردازی فضاهای جمعی و تاثیری که بر مخاطب می گذارد با یکدیگر رابطه معناداری داشته باشد.از این رو پرسش های اصلی پژوهش عبارت است از: 1-مهمترین تکنیکها و نکاتی که می توانند در جهت افزایش مطلوبیت نورپردازی فضاهای شهری مورد توجه قرار گیرند کدامند؟ 2-کاربرد نورپردازی در فضاهای جمعی چه تاثیری بر دریافت مخاطب از این فضاها به عنوان یک محیط پاسخده دارد؟ برای پاسخگویی به پرسش های پژوهش و دریافت درک حسی مخاطبان فضا، با عنایت به نظریه محیطهای پاسخده چارچوب نظری تدوین گردید.سپس با استفاده از روش تحقیق کیفی و به کارگیری تکنیک پرسش نامه برای جمع آوری اطلاعات، نمونه های مورد نظر موردتحلیل و بررسی قرار گرفتند. با توجه به گستردگی موضوع تعداد ده نمونه از پارکهای فعال منطقه یک شهر تهران به صورت تصادفی انتخاب شدند و در آنها قسمتهایی که ویژگی های یک فضای جمعی را دارا بودند، مورد تحلیل قرار گرفتند . نتایج پژوهش نشان دهنده آن است که کیفیت نورپردازی و استفاده مناسب از تکنیکهای آن، تاثیر قابل توجهی بر درک افراد از کیفیت محیط دارد به گونه ای که نورپردازی صحیح باعث افزایش کیفیت محیط و استفاده از روشهای نادرست موجب کاهش کیفیت پاسخدهی محیط خواهد بود.

کلیدواژه ها:

کیفیت فضاهای جمعی ، روش های نورپردازی ، فضاهای جمعی ، شهر تهران ، پارکهای منطقه یک